Λάθος κίνηση. Λάθος τρόπος.

Ηλίθιε! Στο είχα πει, ηλίθιε, αν είναι να την πληγώσεις να το κάνεις με τον σωστό τρόπο τουλάχιστον. Κι εσύ πήγες και διάλεξες τον χειρότερο! Λες και το έκανες επίτηδες, λες και δεν κατάλαβες ποτέ. Μα εγώ είχα πιστέψει ότι είχες καταλάβει... Μα αν όλα αυτά ήταν ψεύτικα γιατί τα έκανες, μου λες; Και τώρα εγώ τι να της πω; Να την παρηγορήσω; Δεν είναι τέτοια η σχέση μας, δεν κάνω τα τυπικά, δεν την ρωτάω αν είναι καλα, ξερω πως δεν είναι. Να της πω ό,τι λένε οι άλλοι; Ό,τι δεν αξίζεις; Δεν το πιστεύω και αυτό. Όχι τελείως. Σίγουρα δεν αξίζεις όσα νιώθει και όσα μπορεί να σου δώσει. Όταν όμως καταλάβεις και γυρίσεις ίσως να είναι αργά...

Που 'σαι... Συγγνώμη για όλο αυτό το σκηνικό, ξέρω ότι μόνο με μένα δεν μπορείς να ασχολείσαι τώρα. Αλλά δεν θέλω να ασχολείσαι και πολύ μαζί του..

Μην το σκεφτείς πολύ. Η έμπνευση της στιγμής είναι.

Κι αν πω οτι μου λείπεις, τι;
Κι αν το φωνάξω;
Κι αν ουρλιάξω;
Μήπως θα έρθεις πάλι πίσω;

Αν το χρόνο να γυρίσω μπορούσα
πάλι σ' εκείνο τον Δεκέμβρη θα πήγαινα.
Αυτές τις μέρες θα ξαναζούσα.
Αυτές θα τις ζούσαμε μαζί.

Κι αν ξέρω πως να σ' έχω δεν μπορώ
δεν σημαίνει πως δεν σε χρειάζομαι.
Πως δεν σ' αναζητώ κάποιες φορές.

Ίσως απλά να θέλω να είμαι δίπλα σου.
Να έχω μία θέση στη ζωή σου.
Όποια κι αν είναι αυτή.

Να σ' αγκαλιάζω
Να μπορώ στα μάτια να κοιτάξω.

Γιατί τώρα δεν μπορώ.
Στα μάτια να σε κοιτάξω δεν μπορώ.
Φοβάμαι.
Ξέρουμε κι οι δυο.

Δεν είμαστε ό,τι φαίνεται.
Δεν είμαστε ό,τι βλέπουν.

Αλλά μήπως ξέρουμε κ εμείς τι είμαστε;
Γνωστοί ή ξένοι;
Μήπως δυο ξένοι που γνωρίζονται αρκετά καλά;

Κι όταν συναντηθούν τα βλέμματά μας τι θα είναι;
Δυο βλέμματα αδιάφορα;
Ή καλύτερα δυο΄βλέμματα αμήχανα;

Δυο βλέμματα που ξέχασαν
δεν θέλω να είναι.
Δυο βλέμματα που δεν ένιωσαν
δεν θέλω να είναι.

Αλλά αλήθεια ένιωσαν;
Ένιωσαν μαζί;

Αν κάτι κάποτε από όλο αυτό είχες νιώσει
θέλω με κάποιο τρόπο να το ξέρω.
Σύμπαν τι λες; Θα μας βοηθήσεις εδω;

She's my best friend. Don't touch her!

Συνεπώς don't hurt her. Με οποιοδήποτε τρόπο. Γιατί ξέρεις δεν είναι αυτά που κάνεις τώρα. Είναι κυρίως η σιωπή τόσων μηνών που της έχει γαμήσει την ψυχολογία.
Μαζί σου 15 μήνες τώρα την έχω δει στα καλύτερα και στα χειρότερά της. Αλλά δυστυχώς οι φορές που ήταν στη δεύτερη κατάσταση ήταν περισσότερες.Γιατί ήσουν πολύ ουδέτερος ρε παιδί μου! Μία κρύο, μία ζέστη, μία και τα δύο, μία τίποτα από τα δύο. Και ποτέ δεν υπήρξες ξεκάθαρος. Να πεις αυτό κι αυτό. Κάθε απάντηση ήταν καλύτερη από την αναμονή και τους γρίφους που έσκαγες κάθε μέρα.
Δεν με νοιάζει αν ήθελες να γίνει κάτι ή όχι. Δεν με νοιάζει τι κάνεις τώρα. Μου αρκεί που δεν υπήρξε ούτε καν τυπικός. Που κρατάς 8 μήνες μία άλφα στάση και ξαφνικά την αλλάζεις χωρίς ακόμα να έχεις πει τίποτα. Και όταν δεν γουστάρεις το λες από την αρχή. Όταν γουστάρεις δεν παγώνεις από το πουθενά, ούτε κολλάς/ερωτεύεσαι/σκαλώνεις με την πρώτη που βρέθηκε μπροστά σου. Επίσης δεν με ενδιαφέρει αν σου είναι δύσκολο να πεις το οτιδήποτε. Γιατί ξέρω ότι είναι πολύ δυσκολότερο για εκείνη που προσπαθεί να το μαντέψει.
Σε έχω στηρίξει πάρα πολύ και ούτε που σου έχει περάσει από το μυαλό. Ήμουν πάντα αυτή που της έλεγε ότι αξίζεις κάθε φορά που για κάποιο λόγο ήταν στο 6ο υπόγειο και δεν ήθελε να βλέπει άνθρωπο. Αλλα τελικά ξέρεις κάτι; Δεν ξέρω αν αξίζεις ή όχι. Δεν ξέρω αν η στάση και η συμπεριφορά σου αξίζουν όσα έχει να σου δώσει. Γιατί δεν θα βρεις πολλούς ανθρώπους να σε αγαπήσουν όπως αυτή παρόλο που δεν το έχεις καταλάβει ακόμα.. Δεν θέλω να την ερωτευτείς/ αγαπήσεις αν δεν μπορείς. Δεν θέλω να έχεις κάτι ψεύτικο μαζί της. Αξίζει πολλά περισσότερα. Θέλω μόνο να είσαι σταθερός. ΑΝ ξέρεις τι σημαίνει!
Ξεκαθάρισε την γαμωθέση σου και αν μπορείς να την κάνεις χαρούμενη καν' το. Αν την πληγώσεις ασ' το σε μας που την αγαπάμε πολύ. Απλά όχι άλλο αυτή η άγνοια.

Ξέρω ότι δεν πρόκειται να το διαβάσεις ποτέ. Γι' αυτό και δεν γράφω όσα θα ήθελα να γράψω.
Μάθε μόνο ότι έχω πιστέψει πάααρα πολύ  σε εσάς. Μάθε μόνο ότι ακόμα πιστεύω.
Μπορεί να θέλω να σου σπάσω το κεφάλι, αλλά βάζω και το χέρι μου στη φωτιά ότι κάτι από όλο αυτό υπάρχει.

Have a nice month:)

October is here:) Οο ναι! Κ ο καιρός σήμερα θυμίζει πλέον πραγματικά Οκτώβρη. Δύο μέρες τώρα είμαι με τη ζακέτα και χθες το απόγευμα έβρεξε. Όμορφα ήταν. Η αδυναμία μου στη βροχή είναι γνωστή και νομίζω πως ήταν καιρός να κάνει την εμφάνισή της. Η μυρωδιά του βρεγένου χώματος είναι απλά μοναδική.

Όταν λες κάτι δυνατά είναι σαν να το αποδέχεσαι, σαν να διώχνεις κάθε προσπάθεια που έκανες μέχρι τώρα για να φύγει μακριά. Σαν να το παίρνεις πίσω μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα! Αυτό έγινε και τώρα. Επισημοποιήθηκε με μία άποψη;ρ Όχι ότι έχει σημασία βέβαια.
Γράφω κείμενο έτσι για να το γράψω και δεν έχω και πολλά να πω.
Φάνηκε φαντάζομαι;ρ
Θα επανέλθω όμως όταν "σταθεροποιηθώ". 'Η "σταθεροποιήσω". Δεν ξέρω ποιο είναι καλύτερο.



Υ.Γ. Ποτέ κανένα macaron από όποιο ζαχαροπλαστείο και αν προέρχεται, όσο φρέσκο κι αν είναι, δεν θα είναι όπως εκείνα τα μικρά χαριτωμένα ζαχαρένια και αφρατούλικα που έτρωγες στο Παρίσι και μύριζαν Γαλλία! 

Είναι μορφή τέχνης απλά!