Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Αυτά τα μάτια

 Τα μάτια που δακρύζουν από το γέλιο,
τα μάτια που λάμπουν πάντα,
τα μάτια που κοιτάζουν ειρωνικά και με αγάπη.
Τα μάτια που δεν είναι ούτε γαλάζια, ούτε πράσινα.
Που δεν έχουν τίποτα ξεχωριστό.
Που δεν αξίζει να τα προσέξεις.
Αυτά, τα ίδια μάτια τις νύχτες κλαίνε.
Κλαίνε, μα κλαίνε ήσυχα.
Να μην τα δει κανείς.
Αυτά τα μάτια, κλείνουν μόνο για να σε ονειρεύονται.
Για να ονειρεύονται εσένα.
Εσένα που δεν θα τα δεις ποτέ να κλαίνε.
Μα ούτε και να γελούν.
Εσένα που δεν θα τα δεις ποτέ να σε κοιτούν.
Κι όμως μόνο αυτό θέλουν.
Να σε κοιτάξουν για λίγο.
Να σου μιλήσουν χωρίς λέξεις.
Να καταλάβεις χωρίς λέξεις.
Να τα κοιτάξεις κι εσύ.
Και μετά να κλείσουν.
Να κλείσουν κι εσύ να 'σαι εκεί.
Και όταν ανοίξουν να είσαι πάλι εκεί.
Βλέπεις, αυτά τα μάτια τα έχεις πληγώσει και δεν το ξέρεις.
Γι'αυτό δεν σε κατηγορούν.
Ποτέ δεν το 'χουν κάνει.
Ξέρεις, αυτά τα μάτια, είναι τα δικά μου!

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Και που λες...

Και που λες μ'αρέσει η φράση "και που λες"! Το ανακάλυψα πρόσφατα. Είναι το κόλλημά μου μετά το "γουαου". Το παθαίνω αυτό κατά καιρούς, Κολλάω σε μια λέξη και την λέω συνέχεια.
Και που λες αύριο δεν γράφω τίποτα. ΓΟΥΑΟΥ!  Έγραφα φυσική-μαθηματικά-ιλιάδα-γεωγραφία. Φτάνει νομίζω! Από δευτέρα πάλι!;ρ Μου φαίνεται ότι οι ώρες στο σχολείο περνάνε πιο γρήγορα, πιο ευχάριστα, πιο... ανεκτά τέλος πάντων! Δηλαδή μέχρι τώρα μόνο την Τρίτη λέω αμάν να τελειώσουμε. (γεωγραφία-θρησκευτικά-οικιακή οικονομία καπάκι, δεν φταίω εγώ!) Πιστεύω ότι τα Θρησκευτικά είναι από τα χειρότερα μαθήματα, Όχι από θέμα δυσκολίας. Δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον και δεν μπορείς μμε τίποτα να κάτσεις να διαβάσεις. Και τα έχουε μέχρι την 3η Λυκείου (νομίζω).Αρνούμαι να πιστέψω ότι σε ένα χρόνο θα πρέπει να σκεφτώ σε ποιο Λύκειο θα πάω. Μόνο τέσσερα χρόνια για τα όνειρα που κάνουμε καιρό! Que serra serra, όμως;)
Και που λες έχει αρχίσει να με κουράζει ο lampsi 92,3:| Βάζει τα ίδια και τα ίδια τραγούδια! Καμία πρόταση για άλλο σταθμό? Και κατά προτίμηση να κάνουν και ωραίες εκπομπές:$ (εννοώ να μιλάνε κιόλας)
Και που λες τον τελευταίο καιρό (πόσο τελευταίο? Οεο?)  γελάω υπερβολικά πολύ! Με οτιδήποτε ακούσω!;ρ Μα δεν είναι φυσιολογικό:$ (Στα χορτάρια μένεις?) Θα έσκαγα αν δεν το ανέφερα εδώ!;ρ
Και που λες δεν νομίζω να έχω να πω κάτι άλλο!. Καλό απόγευμα! Όχι, βράδυ. Δεν ξέρω, ας είναι καλό ό,τι είναι!;ρ
Μπα, γιατί το λες αυτό?χδ

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Μόνο εσύ!

Ξέρεις τι? Μπορεί να είχα κάνει ανάρτηση για σένα, αλλά α)δεν το θυμόσουν και β)δεν είχα πει όλα όσα ήθελα. Γιατί είναι πολλά αυτά που θέλω να πω για σένα. Δεν ξέρω πότε θα δημοσιεύσω γιατί κάθε μέρα κάτι καινούργιο γίνεται που πρέπει να γραφτεί!
Δεν σε συμπαθούσα. ΟΚ, δεν υπήρχε λόγος (δεν ήταν λόγος το καρέ). Τα έχουμε ξαναπεί αυτά! Δεν θυμάμαι πως πλησιαστήκαμε. Θυμάσαι εσύ? Σημασία έχει το τώρα. Και τώρα είσαι ο άνθρωπος που λέω τα πάντα. Ο μόνος άνθρωπος που λέω τα πάντα. Υπάρχουν στιγμές που με νευριάζεις και το καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι? Αλλά ακριβώς επειδή το καταλαβαίνεις, η επόμενη λέξη σου τα σβήνει όλα! Είσαι ο μόνος άνθρωπος που όταν με ρωτάει "Τι έχεις?" ξέρει την απάντηση. Ο μόνος που όταν λέω "Τίποτα" λέει "Καλά θα μου πεις μετά."
Έχουμε περάσει τόσες στιγμές μαζί! Θυμάσαι τότε με το "ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ"? Όταν γινόμασταν χώμα με τα καταθλιπτικά τραγούδια? Που δεν είδαμε ούτε μία σκηνή από τον "Μελανόκαρδο"? Που ψάχναμε τι χρώμα είναι τα μάτια του (και του)? Που ήσουν πάνω από τον πατέρα σου για να δεις ένα βαθμό? Που σου 'λεγα ότι δεν με νοιάζει, αλλά μόνο εσύ ήξερες ότι με ένοιαζε? Τότε που σου είχα πρωτοπεί για τον Ζ? Τότε με την Patty που έτρωγε χαρτί, το παξιμάδι με τα 20 λεπτά και εμένα που δολοφωνούσα το κυλικείο? Ακόμα όταν βλέπω αυτό το post λιώνω! Τα θαυμαστικά που έβαζα πριν σε γνωρίσω? Γιατί ναι, μαζί σου σοβάρεψα. Τότε που είχαμε πάει στο πάρκο (πόσο ξενέρωτο ακούγεται?)και κατάλαβα πόσο πολύ μου λείπει? Μόνο εσύ ήσουν εκεί. Όταν γράφαμε, που μου 'λεγες ότι ακτινοβολεί και δεν πετάει σπίθες? Τότε που άρχισες να φωνάζεις το επίθετό του λες και είμασταν μόνοι μας? Όταν μιλάγαμε μία ώρα και τα 50 λεπτά μου έκανες προξενιά με όλο το σχολείο? Όταν μου έλεγες ότι έχει στραβά πόδια και είχαμε πέσει πάνω στην οθόνη? Τότε με το μανιτάρι που φωσφόριζε?Θυμάσαι όόλες αυτές τις στιγμές?
Τρελαίνομαι όταν κάνουμε listening, ακούμε κάτι, ούτε καν κοιταγόμαστε και γελάμε. Όταν μιλάμε, περνάει και επαναλαμβάνεις την τελευταία φράση σου για κανά 10λεπτο. Όταν λες "Εδώ δεν έχω πέσει ποτέ και εδώ πάω έτσι". Όταν παίρνεις το βλέμμα και λες "Άμα δεν θες Ελένη μου..." Όταν σε αγκαλιάζω και μου λες το μοναδικό "φτάνει!" Όταν δεν τον βλέπω και με λες γκαβό! Όταν μου λες ότι σου τι σπάει όποιος περνάει από μπροστά μας. Όταν καταλαβαίνεις αυτά που αισθάνομαι, πριν καλά καλά τα καταλάβω εγώ. Όταν μου λες "κάνε ανάρτηση" κι εγώ κατά έναν περίεργο τρόπο, παρόλο που δεν έχω τίποτα να πω έρχομαι και γράφω κάτι. Όταν σε ρωτάω "Σίγουρα δεν έχεις πρόβλημα που...?" ή "Δεν σε πειράζει που...? και μου λες "Τσακίσου" Όταν πας να μου πεις κάτι που δεν έχω καταλάβει ή δεν θυμάμαι, μιλάς μισή ώρα, λέω ένα απλό "α" και γυρνάς, με το βλέμμα γεμάτο απογοήτευση "Δεν κατάλαβες/θυμήθηκες ε?" Είναι το καλύτερό μου όταν χαμογελάς! Γιατί τότε ξέρω ότι όλα είναι ΟΚ!
Είναι μόνο ένας χρόνος, αλλά έχουν γίνει τόσα πολλά. Είναι σαν να σε ξέρω από πάντα όταν δεν είμαι καλά και κάθεσαι δίπλα μου χωρίς να λες τίποτα. Όταν (σε βάζω να) μου χαϊδεύεις τα μαλλιά. Όταν πάμε να πούμε την ίδια πρόταση ταυτόχρονα. Όταν χρειάζομαι μια αγκαλιά και μόνο η δική σου είναι εκεί. Γιατί τελικά δεν είναι ο χρόνος που παίζει ρόλο...;)
Αγχώνομαι όταν δεν απαντάς στα μηνύματα γιατί δεν θέλω να σε χάσω. Και υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι ότι σε χάνω, αλήθεια. Αλλά πάλι, μετά από λίγο είσαι πάλι εδώ. Πιο εδώ από ποτέ.
Ακόμα και όλο το καλοκαίρι που ήσουν χιλιόμετρα μακριά (γιατί ήταν χιλιόμετρα;ρ), ήσουν τόσο κοντά. Γιατί υπήρχαν στιγμές που σε χρειαζόμουν τόσο πολύ. Και τα παράπονα που κάνω από τότε που είπες ότι έχει πιο ωραία φρύδια από μένα είναι για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Γιατί δεν θέλω να σε χάσω. Κατά βάθος ξέρω ότι το ένα δεν έχει καμία σχέση με το άλλο. Είμαστε δύο διαφορετικά πράγματα (εγώ κι αυτός) και δεν μας συγκρίνεις. Σωστά?
Και τα όνειρα... Κάνω πολλά όνειρα μαζί σου τώρα. Συνήθως πέφτω έξω στους ανθρώπους. Σε παρακαλώ... απόδειξέ μου ότι αυτή τη φορά δεν είμαι λάθος. Μείνε εδώ για τα όνειρά που θα είναι δικά μας.
Να ξέρεις ότι ποτέ δεν με ζαλίζεις. Ποτέ. Ό,τι και να λες, θα είμαι πάντα εδώ να τ'ακούω. Θα είμαι πάντα εδώ.
Δεν είμαι η καλύτερη κολλητή που θα μπορούσες να έχεις. Δεν σε βοηθάω πάντα. Μα να ξέρεις ότι καταλαβαίνω. ΠΑΝΤΑ. Απλά ποτέ δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις. Ποτέ δεν έχω αυτό το "κάτι".Μα να ξέρεις ότι προσπαθώ. Κάθε φορά και περισσότερο. Το ξέρεις έτσι? Μερικές φορές αισθάνομαι ότι σε πνίγω και ότι σε πιέζω απελπιστικά.
Συγγνώμη λοιπόν -για τα δύο παραπάνω και για όλα τα άλλα που σε έχουν πληγώσει κατά καιρούς. Ένα συγγνώμη και ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ επίσης για όλα. Για όλα αυτά που μου έχεις δώσει.

Σ' αγαπάω. Περισσότερο απ' όσο ξέρεις και απ' όσο μπορώ να σου δείξω. Γιατί είσαι ότι πιο ωραίο μου 'χει συμβεί! Και να θυμάσαι ότι εμείς, δεν θέλω να γίνουμε ΠΟΤΕ μια ανάμνηση.


Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Nothing Special!

Εεπ! Σε δέκα λεπτά πρέπει να έχω πει όλα όσα θέλω, άντε το πολύ ένα τέταρτο. 
Προπόνηση στις 9. FUCK. 
Κάνει και κρύο δεν μπορώ με το σορτσάκι (φωνή λογικής: Βάλε μία μακριά φόρμα.) Δεν πορώ να κάνω προπόνηση με τη φόρμα όμως.
α)δεν μπορώ να πέσω, β) αν πέσω πονάω, γ)την πατάω, δ)δεν έχω συνηθίσει
Οπότε κάθομαι και παγώνω. Τι ωραία που περνάμε.
Δεν έχω διαβάσει Θρησκευτικά για αύριο. Και για να είμαι ειλικρινής δεν το έχω σκοπό.
Ακούω "lampsi 92,3-Η καλύτερη μουσική της Αθήνας"!
Την Δευτέρα γράφω Φυσική και την Τρίτη Μαθηματικά. Να κάτσουν αυτοί να διαβάσουν-.-
Φυσική-ταχύτητα-την-τύφλα-μου.
Μαθηματικά-είναι-Μαθηματικά.
Ρε μου βγήκε να πω για το θαλασσινό τώρα:ο Δεν πάμε καλά, καθόλου καλά!
Και εκεί που ανεβαίνεις σπίτι σου και είσαι έτοιμος να πας να χαλαρώσεις, ανοίγεις την πόρτα και είναι σαν να πήκες σε ψυγείο. Ήρθε η γιαγιά μου στο 'πα? Μπαίνεις μέσα λοιπόν και με το που βγάζεις το μπουφάν, βάζεις τη ζακέτα και περιμένεις μισή ώρα μέχρι να ζεστάνει το aircondition.
Και επειδή πρέπει να φύγω, θα σας αφήσω με αυτά τα πανέμορφα muffins! 
Καληνύχτα!:*

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

This is me;)

Ανάρτηση για την Μαρία έχουμε κάνει, για τον Γιώργο έχουμε κάνει. Ποιος έχει μείνει? ΕΓΩ! Θα την κάνουμε τώρα. Και ξεκινάμε:
Ντροπαλή με καλή μνήμη πάνω στα γεγονότα. Κυκλοθυμική και ερωτευμένη. Ανασφαλής που χρειάζεται συνεχώς επιβεβαίωση. Θεωρώ τους φίλους τους σημαντικότερους αθρώπους στη ζωή μου. Παρ'όλ'αυτά δεν έχω πολλούς -αντικοινωνική πες το. Όταν βρεθώ κάτω από πίεση ξεσπάω. Γελάω και κλαίω πολύ. Εξαρτημένη από το κινητό. Ξεχνάω συνεχώς αυτά που πρέπει να κάνω. Με πολλά όνειρα κι όμως δεμένη με τις αναμνήσεις. Ανάποδος άνθρωπος. Προτιμώ την Ιλιάδα από την Οδύσσεια, την Άλγεβρα από τη Γεωμετρία, τις ασκήσεις που γράφεις από αυτές πολλαπλής επιλογής. Δεν εκφράζω τις σκέψεις μου συχνά. Λίγοι είναι αυτοί που θα τις καταλάβουν. Ευαίσθητη όσο κι αν παλεύω να μην το δείχνω. Ανίκανη να παρηγορήσω ή να ηρεμήσω κάποιον. Μια αγκαλιά είναι ότι καλύτερο μπορείς να μου δώσεις. Αρκεί να είναι αληθινή. Δεν έχω τυχερό στυλό, αλλά έχω γρουσούζικο παντελόνι. Επίσης δεν έχω αγαπημένο χρώμα, τραγούδι, φαγητό. Αγαπημένο βιβλίο "Μικρός Πρίγκιπας". Με εκνευρίζουν οι φωτογραφίες με αυτούς που φιλιούνται στο facebook. Λατρεύω "Lion King", "101 σκυλιά της Δαλματίας", "Happy feet", "Γαλάζια Λίμνη", "The Last Song" και γενικά τις ταινίες. Αγαπώ και τη μουσική -με ιδιαίτερη αδυναμία στις ελληνικές μπαλάντες- αλλά δεν το πολυψάχνω. Μου αρέσει να διαβάζω. Τώρα τελευταία και να γράφω -αν και αμφισβητώ το ταλέντο μου σ'αυτό. Παρασύρομαι εύκολα. Αγαπάω τα παιδάκια. Δεν θα έλεγα ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Υπερβολική και γκρινιάρα. Μερικές φορές τελειομανής και υπερβολικά οργανωτική (αυτό το θέλω εδώ και όχι εκεί) Υπάρχουν πράγματα που δεν βαριέμαι και δεν με κουράζουν ποτέ. Όταν δεν μιλάω τρία πράγματα μπορούν να ισχύουν. Είτε είναι μη αναγκαίο, ή δεν έχω τι να πω, ή είναι από απλή αμηχανία. Λατρεύω τη σοκολάτα και τη μαγειρική. Τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου γιορτή και μ'αρέσει τα γενέθλιά μου να πέφτουν Δευτέρα ή Παρασκευή. Επίσης θεωρώ σημαντικότερο να μου λένε "χρόνια πολλά" στα γενέθλιά μου, παρά στη γιορτή μου. Κρυώνω πολύ γενικά. Μου αρέσει να χουχουλιάζω το χειμώνα, αλλά αγαπημένοι μήνες είναι ο Μάιος και ο Αύγουστος. Πιστεύω ότι ο αέρας μυρίζει αλλιώς όταν ξυπνάς το πρωί για να γράψεις εξετάσεις και αλλιώς όταν ξυπνάς για να πας ταξίδι. Μ'αρέσουν τα ταξίδια:)
Αυτά πιστεύω είναι τα σημαντικότερα για μένα! Καληνύχτα σας;*

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Μπορούν να σε κάνουν χαρούμενη!

Κοίτα πόσα μικρά καθημερινά πράγματα μπορούν να σου φτιάξουν τη μέρα!
  • Να έχεις σωστή την άσκηση που έκανες μισή ώρα για να γράψεις.
  • Να τον έχεις στο μυαλό σου συνδεδεμένο μόνο με όμορφα πράγματα.
  • Να βλέπεις ανθρώπους που αγαπάς να χαμογελούν.
  • Να γελάς με την κολλητή σου για κάτι που μόνο εσείς οι δύο καταλαβαίνετε.
  • Να τραγουδάς τα πιο άκυρα τραγούδια που σου έρχονται στο μυαλό.
  • Να κάνει πολύ κρύο και εσύ να μπορείς να είσαι ζεστά μέσα το μπουφάν σου.
  • Να βλέπεις την ανάσα σου να κάνει σχεδιάκια στον παγωμένο αέρα
  • Να υπάρχει κάποιος που να σε καταλαβαίνει.
  • Να έχεις κενό τελευταία ώρα.
  • Να συναντάς τυχαία κάποιον που είχες να δεις καιρό.
  • Να ξαναδιαβάζεις την υπεροχοφανταπληκτική κάρτα γενεθλίων που έχεις πάνω στο γραφείο σου.
  • Να διαπιστώνεις με έκπληξη ότι σου κάνει ακόμα αυτή η παλιά μπλούζα.
  • Να λες "για πάντα" και ξαφνικά να συνειδητοποιείς ότι μπορεί να κρατήσει τόσο.
  • Να θυμάσαι τη γεύση του αγαπημένου σου χυμού.
  • Να κοιτάς παλιές φωτογραφίες.
  • Να σου κάνουν μία μεγάλη αγγαλιά.
  • Να ξυπνάς 15 λεπτά πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι.
  • Να χαμογελάς χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.

Εσένα τι μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα?

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

One more photo?:$

Γειαα:) Ναι είμαι χαρούμενη! Και ναι, η αιτία είναι αυτός! Θα βγει πολύ "Γιώργος" προειδοποιώ!
Μόνο μία φωτογραφία σου μπορεί να με κάνει χαρούμενη! Γιατί μόνο αυτό μπορείς να μου δώσεις!
Μου φτάνει? Μου φτάνει όσο με κάνει να χαμογελάω και είμαι στον δικό μου -καλό- κόσμο για 24 ολόκληρες ώρες. Μπορεί και παραπάνω.
Είσαι πανέμορφος, γλυκός, υπέροχος, απερίγραπτος! Φοράς μπλεε!:)
Θα τονίζονται τα μάτια σου!:)
Ναυτικό Λύκειο? Με έχεις μπερδέψει πραγματικά!
Όπως προανέφερα είμαι στον κόσμο μου από χτες. Συνέβαλε το 18 στα Αρχαία (!) και το 20 στο τεστάκι Μαθηματικά (WHAT?!?!) 'Ντάξει φτάνει η φιγούρα τώρα! Και το ότι ήρθες σπίτι μου, δεν σε ξέχασαα!;)
Η Παρασκευή είναι η αγαπημένη μου μέρα. Πόόσες φορές το έχω πει? Την αγαπώ!*.*
Ήρθε ο φανταστικός αδερφός;) Και τώρα θα βγει. Μην έρθει και κάτσει μια μέρα μέσα, όόόχι...
Λέω μαλακίες ή μου φαίνεται? Φεύγω! Αύριο θα βάλω και καμιά εικόνα! Καληνύχταα:*

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

What happened?

Εεπ!:) Μπήκε Νοέμβριος, ε? Κάνει κρύο. Σταμάτησε να είναι τόσο γοητευτικό όπως στη αρχή ή μου φαίνεται?:/ Λογικό το βρίσκω πάντως. 
Δεν ξέρω τι να γράψω. Ψέμα. Ξέρω, απλά δεν θέλω.
Αλήθεια, πότε θα χρεωκοπήσουμε (με ω γράφεται?:$) και επίσημα? Να ξέρουμε τι μας γίνεται ρε παιδί μου, γιατί αυτά που λένε στα δελτία δεν τα καταλαβαίνω:|
Υπάρχουν φράσεις που με πληγώνουν χωρίς να πρέπει. Θα έπρεπε να έχω αποδεχθεί αυτή την κατάσταση. Μα δεν μπορείς να βάλεις πρέπει στην καρδιά. Ποιος το 'πε? Αυτό το γα***ο μέρος του σώματος (όργανο είναι βλάκα, έκανες και βιολογία πέρσυ) πρέπει -θέλει δεν θέλει- να ακολουθεί όλο το υπόλοιπο σώμα. Και αυτό θα κάνει από 'δω και πέρα.
Πόσο πρέπει έπεσε σε αυτή την παράγραφο?:ο
*thanks to Sleepless
Είναι υπέροχο το να κοιτάς παλιές φωτογραφίες.

*Πατάμε ελεύθερα το "απαίσιο" από κάτω και σχολιάζουμε αρνητικά