Κυριακή 29 Μαΐου 2011

...όλα βαίνουν καλώς!

   Όταν είχε τον αγώνα ο Νίκος. Με πήρε και μου το είπε. Έμεινα. Ναι, μου είπε να μην πω τίποτα. Το σκέφτηκα. Αν στο έλεγα θα ήσουν χειρότερα και δεν θα άλλαζε κάτι. Αν δεν στο έλεγα, κάποια στιγμή ήξερα ότι θα το μάθαινες. Προτίμησα το πρώτο.
    Ειλικρινά μέχρι χτες πίστευα ότι δεν θα μου μιλάς τουλάχιστον για ένα μήνα. Και όταν αυτο γινόταν τίποτα δεν θα ήταν όπως πριν. Ούτε τώρα ξέρω αν θα είναι όπως πριν. Σημασία έχει ότι μου μιλάς! Όταν διάβασα την πρότελευταία σου ανάρτηση στο πρόσωπό μου δημιουργήθηκε ένα χαμόγελο που έφτανε μέχρι τ'αυτιά!(αν και στην αρχή τρόμαξα, το ομολογώ)
   Το κινητό ήταν κλειστό γιατί αν ήταν ανοιχτό θα έπρεπε να σε πάρω τηλέφωνο, δεν θα το σήκωνες, εγώ θα ξαναέπαιρνα και δεν θα κατάφερνα τίποτα.
   Αυτά! Διάβασε και πάρε με!

...θες να ζητήσεις συγγνώμη...(συνέχεια)

   Το διάβασα. Ξεκινάω από το τέλος. Πιστεύω ότι με εμάς είναι διαφορετικά. Ό,τι και να γίνει θα συνεχίσω να το πιστεύω. Δεν έμεινα "μουγκή" επειδή πίστευα πως θα κάνεις φασαρία ή κάτι τέτοιο. Απλά θεώρησα ότι αν το μάθαινες θα σε στεναχωρούσε. Ήσουν ήδη χάλια για το ίδιο πρόσωπο.  Επίσης θεώρησα πως δεν υπήρχε λόγος να το μάθεις πλέον. Ήσουν αλλού και ήσουν καλά. Είσαι. Λάθος μου. Το ξέρω.
  
Από τη δική σου πλευρά εννοείται ότι έχεις δίκιο. Προδωσία. Το μόνο συναίσθημα -ίσως- απο σένα αυτή τη στιγμή.

Υ.Γ. Μάλλον ο γραπτός λόγος μας πάει περισσότερο ;)  (Ναι,δεν ήταν αστείο,ούτε καν έξυπνο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ειρωνικό)

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

...θες να ζητήσεις συγγνώμη...

   Ανάρτηση παρόμοια με το: "...έκανες μία χοντρή μ*****α και δεν μπορείς να το διορθώσεις" μόνο που αυτή τη φορά το άτομο στο οποίο έγινε είναι πολύ πιο σημαντικό για μένα.
   Δεν ξέρω αν αυτή η ανάρτηση θα κάνει τα πράγματα καλύτερα ή χειρότερα. Ίσως να με θεωρήσεις συναισθηματική, υπερβολική, άστοχη, άσκοπη. Μπορεί να μην με πιστέψεις, μπορεί να μην το διαβάσεις καν. Εγώ θέλω να σου πω πως είσαι πολύ σημαντική για μένα. Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη. Επίσης θέλω να ξέρεις πως ό,τι και όποτε το χρειαστείς θα είμαι εδώ.

Υ.Γ.Όταν μιλήσουμε, αν το έχεις διαβάσει μην πεις τίποτα. Δεν το έγραψα για να το σχολιάσεις, το έγραψα απλά για να σου πω αυτά που δεν θα μπορούσα ή δεν θα με άφηνες να σου πω από κοντα.

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

...η αποτυχία σου χτύπησε την πόρτα...

   Είσαι γενικά καλή μαθήτρια. Στα μαθηματικά το παλεύεις. Έχεις έναν καθηγητή που από την πρώτη στιγμή που τον είδες τον συμπάθησες και αυτό είναι υπέρ σου. Στο πρώτο τρίμηνο γράφεις 20. Στο δεύτερο 16 (ας πούμε ότι ήταν μια κακή στιγμή). Οι γραπτές εξετάσεις στο τέλος είναι η μόνη σου ευκαιρία για να αποδείξεις πως το 16 ήταν μια κακή στιγμή και όχι το 20 μια καλή.
   Πας,διαλέγεις θεωρία, την γράφεις και σκεύτεσαι να διαλέξεις και δύο ασκήσεις άλγεβρα μια που είσαι καλή. Σου φαίνονται υπερβολικά εύκολα τα θέματα -και είναι. Όταν κατεβαίνεις κάτω, διαπιστώνεις ότι έχεις προσθέσει ένα μηδενικό παραπάνω και επομένως έχεις χάσει την ευκαιρία να του αποδείξεις πως αξίζεις.
   Εγώ προσωπικά έβαλα τα κλάματα... Εσείς πώς θα αντιδρούσατε;

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

...θες να πεις ένα μεγάλο "μπράβο"!

   Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision έφτασε στο τέλος του και ανέδειξε ως μεγάλο νικητή το Αζερμπαϊτζάν. Στην δεύτερη και τρίτη θέση βρίσκονται η Ιταλία και η Σουηδία αντίστοιχα. Την έκπληξη έκανε η Ελλάδα, αφού χωρίς promotion κατάφερε α φτάσει στην έβδομη θέση, αφήνοντας την Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο πιο πίσω. Όλοι εμείς λοιπόν οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στον Λούκας και σε όλη την ελληνικήη αποστολή!

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

...θες να πεις "καλή επιτυχία"!

   Σήμερα είναι ο τελικός της Eurovision, όπου ο Λούκας Γιόρκας και ο Stereo Mike θα διαγωνιστούν με το τραγούδι "Watch my dance". Κάτι ανάμεσα σε ελληνικό ζεϊμπέκικο και αγγλικό hip-hop το "Watch my dance" θα προσπαθήσει να αποσπάσει τις ψήφους της Ευρώπης και να κατακτήσει μία αξιοπρεπή θέση για την Ελλάδα. Καλή επιτυχία παιδιά!

...το παιχνίδι παίζεται ακόμα!

   Ασχολούμαι εδώ και τέσσερα χρόνια περίπου με το volley. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή αρχίζουν τα λεγόμενα "τουρνουά". ΄Κάτι τέτοιό έγινε και σήμερα. Παίξαμε το πρώτο σετ το οποίο κερδίσαμε. Στο δεύτερο όμως κάποια στιγμή φτάσαμε στο σημείο το σκορ να είναι 12-20 (υπέρ του αντιπάλου). Και εκεί έγινε η διαφορά. Διώξαμε το άγχος, πήραμε τα πάνω μας ψυχολογικά και απογασίσαμε να γυρίσουμε το σκορ. Το παιχνίδι τελείωσε 23-25 (πάλι ύπέρ του αντιπάλου) αλλά σημασία είχε πως είχαμε καταφέρει να αλλάξουμε τα δεδομένα. Έστω κι αν αυτό δεν σήμαινε νίκη.
   Όλα έτσι είναι. Στο volley το παιχνίδι τελειώνει στους 25 πόντους, στο ποδόσφαιρο τελειώνει στο 90, στη ζωή δεν τελειώνει ποτέ...

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

...πλησιάζουν οι εξετάσεις...

   Σου φαίνεται σαν χτες, όταν πήγαινες με άγχος την πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο. Και τώρα με το ίδιο άγχος περιμένεις τις γραπτές εξετάσεις που έρχονται. Στην ιστορία όλη τη χρονιά δεν έχεις ανοίξει βιβλίο και τα μαθηματικά είναι ο χειρότερός σου εφιάλτης. Η ύλη όλων των μαθημάτων μοιάζει βουνό και η ημερομηνία έναρξης υπερβολικά κοντινή για αρχίσεις να διαβάζεις. Το άγχος είναι το μόνο σου συναίσθημα...
   Και με αυτή την ανάρτηση εξαφανίζομαι και τρέχω να ανοίξω κανένα βιβλίο... Τα ξαναλέμε μετά το πρώτο μάθημα!