Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Συννεφιασμένη Κυριακή!

*Μια Κυριακή τόσο Κυριακή που θα μπορούσε να με κάνει να ουρλιάξω.*

Αισθάνομαι κουρασμένη, εξουθενωμένη και άχρηστη και ηλίθια και -εμφανώς- εκνευρισμένη και -ελαφρώς- λυπημένη και πιεσμένη και λίγη και εγκλωβισμένη και φοβισμένη και απόμακρη και απομακρυσμένη και υπερβολική και τόσο wanna-be-αισιόδοξη-για-άλλη-μια-φορά.

Είναι όλοι νευριασμένοι -και μπορεί να έχουν χίλια δίκια- αλλά εγώ δεν μπορώ να τους αντιμετωπίσω. Γιατί νομίζω πως δεν έχω αντοχές να κάνω οτιδήποτε και πως απλώς θέλω να παραμείνω σε ένα δωμάτιο μέχρι να βγει ο ήλιος. Ο πραγματικός ήλιος, όμως. Αυτός που τέτοια εποχή με έκανε να φοράω τα ξεχασμένα κοντομάνικα με μια ζακέτα και μετά να παραπονιέμαι για το κρύο. Μα φέτος κρυώνω πραγματικά και μπορεί το πρωί να φορέσω ακόμη και μπουφάν.

Μία από αυτές τις μέρες που θέλω να φάω το ψυγείο αλλά μετά θα έχω τύψεις.
Ή καλύτερα, μία από αυτές που ή θα μαλώσω με όποιον μου μιλήσει ή θα βάλω τα κλάματα χωρίς ουσιαστικό λόγο. Ανάλογα με τον άνθρωπο.