Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Τιμή σ' εκείνους όπου στη ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Φυσικά και αρμόζει τιμή σ' εκείνους που "όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες". Θέλει κουράγιο και δύναμη να υπερασπίζεσαι κάτι και να πιστεύεις σ' αυτό , όταν ξέρεις από την αρχή ότι δεν πρόκειται να το κερδίσεις. Δείχνει σταθερότητα και φυσικά αμέριστη σιγουριά πως αυτό που έχεις επιλέξει να στηρίζεις είναι το "σωστό".
Η γραμμή όμως ανάμεσα στη σταθερότητα και τη στασιμότητα είναι εξαιρετικά λεπτή. Πότε οι εκάστοτε "ήρωες" κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν "κολλημένοι", "συντηρητικοί", "απαρχαιωμένοι"; Το να προχωράς μπροστά είναι αρετή. Είναι αρκετά εύκολο να πηγαίνεις στη μάχη  γνωρίζοντας ότι θα χάσεις και με σκοπό να γίνεις ήρωας. Πόσο εύκολο είναι όμως να πορευθείς με αμφιβολία στο πεδίο της μάχης, και σε καινούριο πεδίο κάθε φορά, αναμένοντας το αποτέλεσμα;
Ίσως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ίσως υπάρχει και εδώ η χρυσή τομή. Όλα εξαρτώνται από τη στιγμή που κάποιος αποφασίζει να σταματήσεις. Ή καλύτερη από τη στιγμή που σταματά. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις πότε να αποχωρήσεις, να αποφύγεις τον κορεσμό, να προχωρήσεις χωρίς να σε πουν επιπόλαιο, να παραμείνεις χωρίς να σε πουν στάσιμο.