Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Goodbye 2011!

Τελευταία μέρα του 2011!:) Και βασικά μ' αρέσει. Είχε στιγμές. Άσχημες, κακές, όμορφες, μαγικές... Έτσι είναι η ζωή κι είμαστε μέσα όλοι.  Ήταν ωραία όμως, γιατί γνώρισα. Έμαθα:
  •  Να αγαπάω ανεξάρτητα από τις "συνθήκες"
  • Να γελάω περισσότερο.
  • Ότι υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος που μπορώ να του λέω τα πάντα.
  • Να μην το βάζω κάτω εύκολα.
  • Να τα αφήνω όλα πίσω το επόμενο πρωί.
  • Να χαμογελάω (σχεδόν) πάντα.
  • Να μιλάω ελεύθερα.
  • Ότι οι άνθρωποι δεν είναι όπως φαίνονται.
  • Ότι οι άνθρωποι αλλάζουν.
  • Να βρίσκω τη θετική πλευρά της ζωής (όπου ήταν εφικτό) 
  • Να περιμένω.
  • Να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό, εκεί που πρέπει.
  • Να φτιάχνω κέικ ολομόναχη!
  • Να είμαι πάντα εδώ.
Απογοητεύτηκα πολύ αυτή τη χρονιά, αλλά υπήρχε πάντα κάτι για να συνεχίσω. Πόνεσα κι όμως χαμογέλασα ξανά. Μόνο χαρούμενες σκέψεις σήμερα! Όχι μελαγχολία. Του χρόνου πάλι! Τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να ανανεώσω τους στόχους που είχα βάλει στην αρχή της σχολικής χρονιάς!
Να περάσετε υπέροχα σήμεραα!!:*

    Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

    Παγωμένες στιγμές

    Ναι! Μόνο έτσι μπορούν να χαρακτηριστούν.
    Παγωμένες.
    Στιγμές που δεν είσαι αρκετά χαρούμενος για να γελάσεις.
    Που δεν είσαι αρκετά στεναχωρημένος για να κλάψεις.
    Που δεν είσαι αρκετά θυμωμένος για να φωνάξεις.
    Στιγμές που οι ήχοι μοιάζουν εκκωφαντικοί.
    Που τα φωτάκια από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο ζεστό σπίτι φαντάζουν φτηνά λαμπιόνια σε μία παγωμένη και ερημική πλατεία, τόσο αταίριαστα μεταξύ τους.
    Όλοι γύρω σου φέρονται σαν περαστικοί. Άνθρωποι που θα έπρεπε να καταλαβαίνουν το κάθε σου βλέμμα, κάνουν σαν να μην το βλέπουν. Ή μήπως όντως δεν το βλέπουν;
    Στιγμές που δεν έχουν κανένα νόημα. Που θες απλά να περάσουν, χωρίς να αφήσουν τίποτα πίσω τους. Και βασικά δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς, ποτέ δεν αφήνουν αναμνήσεις.
    Σκόρπιες λέξεις, σκόρπιες σκέψεις, που δεν μπορείς με τίποτα να τις συνδέσεις.
    Λόγια που δεν έπρεπε να έχεις πει.
    Πράξεις που δεν έπρεπε να έχεις κάνει.
    Αλλά και καλές στιγμές! Πολύ καλές!
    Όλα γυρίζουν μέσα στο μυαλό σου. Και δεν στέκονται.
    Έρχονται και φεύγουν.
    Ας φύγουν τώρα οι σκέψεις.
    Ας μην μείνουν άλλο εδώ.
    Δεν τις αντέχω.

    Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

    2012, I'm waiting for you!

    Χρόνια πολλά!:) Ελπίζω εσείς να είστε καλά γιατί εμένα δεν με λες, από όλες τις απόψεις. Γιατί οι γιορτές μόνο καλές δεν είναι μέχρι τώρα!
    Ορίστε και οι λόγοι (με χρονολογική σειρά):
    • Γιατί "μάτωσες" μαζί με τον Οικονομόπουλο και της το αφιέρωσες. Και δεν ξέρω και σε ποια. Μάλλον σ' αυτή για την οποία λες στην καρδιά σου να χτυπά!
    • Γιατί εσύ ήσουν χάλια και δεν βοήθησα και πολύ. Βασικά... καθόλου!
    • Γιατί χάσαμε 3-0 σετ στο πρώτο μας φιλικό. Πίκρα!
    • Γιατί υπάρχεις ακόμα στις νύχτες μου. Και χτες ήταν μία απ' αυτές.
    • Γιατί το πρωί ξύπνησα υπερβολικά πιασμένη για να κάνω οτιδήποτε.
    • Γιατί παρ' όλ' αυτά πήγα στο γήπεδο γεμάτη αισιοδοξία. (όχι για ένα κερδισμένο παιχνίδι, για ένα κερδισμένο σετ!)
    • Γιατί χάσαμε 3-0 σετ σε ένα παιχνίδι που δεν έπρεπε, με την ίδια ομάδα, για δεύτερη συνεχή μέρα. Και μεταξύ μας, η εμφάνιση μας ήταν επιεικώς άθλια.
    • Γιατί χτύπησα το δεξί μου πόδι σε μία πτώση και τον δεξή μου ώμο σε μία άλλη.
    • Γιατί πονάω ακόμα παντού.
    • Γιατί δεν έπρεπε να νευριάσω στο τέλος.
    • Γιατί έχω χορό και δεν θέλω να πάω. Ειλικρινά φοβάμαι τι με περιμένει εκεί!
    • Γιατί έρχεσαι σε 5 μέρες και δεν ξέρω πώς θα την παλέψω μέχρι τότε!
     Ωστόσο, προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά. Όσο πιο θετικά μπορώ! 3 μέρες μας μένουν για να φύγει το 2011. Δύσκολη χρονιά ε; Ελπίζω όμως, ότι ναι είναι ρόδα και γυρίζει και ότι ναι κάτι θα αλλάξει! Μέχρι την επόμενη ανάρτηση να κάνετε όμορφες σκέψεις! (σσσ, μην το πεις σε κανέναν, αλλά μας πάνε ψηλά!)

    Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

    Οι νύχτες μας αλλάζουν

    Όχι... Ούτε έχω αναρωτηθεί, ούτε το έχω πιστέψει. Γιατί δεν μπορώ. Γιατί είναι ο Μιχάλης. Γιατί ο Μιχάλης για μένα είναι τα πάντα. Γιατί ουσιαστικά ο Μιχάλης είναι ένα όνειρο. Και όλα τα όνειρα αξίζουν. Γιατί δεν έχω ξανανιώσει ποτέ έτσι. Γιατί έμαθα να αγαπάω. Γιατί ο Μιχάλης είναι ο Μιχάλης. Και μόνο εσύ ξέρεις τι αισθάνομαι. Γιατί είναι τα πάντα και ποτέ δεν αναρωτήθηκα αν αξίζει...

    Είναι Χριστούγεννα. Είναι χαρούμενες μέρες. Μου είναι πολύ δύσκολο να έχω να τον δω 9 μήνες. Κι όμως είμαι εδώ γιατί αξίζει. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω. Και για σένα αξίζει. Και τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ τι άλλο μπορείς να κάνεις. Αύριο θα μπορώ. Σε κάνει χαρούμενη, αυτό να κρατάς. Μην τα σκέφτεσαι. Όχι σήμερα. Δεν είμαι αναίσθητη, κάνω αυτό που θεωρώ καλύτερο.

    Γιατί δεν θα γνωρίσει πολλούς ανθρώπους στη ζωή του που θα του δώσουν τόση αγάπη. Δεν θα τον αγαπήσουν πολλοί άνθρωποι γι' αυτό που είναι πραγματικά.

    Το ξέρω. Γι' αυτό κάποια στιγμή πρέπει να το μάθει. Ακόμα και σε 3 χρόνια, πρέπει να το μάθει.

    Ναι το ξέρω... Γιατί πραγματικά ακόμα και αν δεν γίνει τίποτα, θα ήταν κρίμα να μην μάθει ποτέ τι συναισθήματα μπορεί να προξενήσει σε κάποιον. Σε μένα.

    Θα τονωθεί η αυτοπεποίθησή του στην τελική!

    Και στην αρχή ήταν κόλλημα. Τώρα δεν είναι. Είναι κάτι δυνατό(τερο)
    Πάρα πολύ... Και ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω ότι αξίζει. Μπορεί να αναρωτιόμουν, αλλά ήξερα μέσα μου. Και τότε ξεγελάστηκα. Δεν σταμάτησα ποτέ.

    Δεν ξέρω. Δεν ξέρω γιατί όταν θες κάτι πολύ το σύμπαν ΔΕΝ συνωμοτεί για να το αποκτήσεις. Δεν ξέρω γιατί δεν υπάρχουν τα παραμύθια. Δεν ξέρω γιατί δεν μπορεί να καταλάβει χωρίς να του μιλήσεις. Δεν ξέρω γιατί όλα είναι τόσο δύσκολα.

    Και αισθάνομαι χάλια. Γιατί δεν είσαι υποχρεωμένη να με ακούς. Έχεις τα προβλήματά σου και σε γράφω. Εσύ πάντα είσαι εκεί όταν σε χρειάζομαι. Και εγώ σε ζαλίζω. Σου μιλάω συνέχεια για το πρόβλημά μου. Ο Μιχάλης και ο Μιχάλης και ο Μιχάλης.. Συγγνώμη. Απλά είσαι ο μόνος άνθρωπος που δεν βαριέται. Που κάθεται να μ'ακούει να μιλάω για το ίδιο πράγμα συνέχεια. Και δεν το κάνεις από υποχρέωση, αλλά επεισή θες.

    Αυτό να μην το ξαναπείς ποτέ. Ακούς; ΠΟΤΕ. Γιατί αν είναι κάτι που μας έχει κρατήσει είναι αυτές οι συζητήσεις.

    Και αυτές οι συζητήσεις είναι γύρω από το Μιχάλη. Όλες. Και δεν ξέρω γιατί τον έχω αφήσει να επηρεάσει τη ζωή μου τόσο. Έχει γίνει κομμάτι μου. Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Και τώρα κλαίω. Και ξέρεις ότι κλαίω. Και κλαίω γιατί δεν ξέρω γιατί.

    Είναι κομμάτι σου γιατί ερωτεύτηκες και δεν μπορείς να το διώξεις. Και κλαις γιατί θέλεις να ξεσπάσεις. Να βγάλεις όλο αυτό.

    Και το κακό είναι ότι δεν θέλω να μου φύγει όλο αυτό. Αυτό που νιώθω. Να ξέρω ότι ένας άνθρωπος σημαίνει τόσα πολλά. Να ανυπομονώ να τον δω. Αυτές οι γαμιμένες πεταλούδες. Το χαμόγελω όταν τον βλέπω. Το γέλιο του, τα μάτια του, οι κινήσεις του.

    Φυσικά και δεν θες! Γιατί είναι το πιο υπέροχο συναίσθημα! Γιατί πέρα από αυτές τις στιγμές υπάρχουν πάάρα πολλές άλλες που απλά πετάς!

    Ναι. Εννοείται. Πετάω όταν είναι κοντά. Πετάω γιατί μου αρκεί να τον βλέπω να χαμογελάει. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν θέλει να γίνουμε φίλοι.

    Αυτό δεν μμπορώ να το μάθω. Και πραγματικά εύχομαι να μπορούσα. Μόνο εσύ με ξέρεις. όνο εσύ ξέρεις ότι δεν είμαι ένα χαζοχαρούμενο που γελάει συνέχεια, ότι υπάρχει κάτι πίσω από αυτό. Απλά ήθελα να στο πω.

    Ότι το ξέρω το ξέρω. Γιατί εσύ με έχεις αφήσει να το μάθω. Γιατί με έχεις εμπιστευτεί.

    Γαμώτο δεν τις μπορώ αυτές τις νύχτες! Θέλω να μου υποσχεθείς ότι δεν θα φύγεις ποτέ.

    Και ξέρω ότι δεν μπορείς να βοηθήσεις γιατί σ' αυτά που ρωτάω μμόνο ο Μιχάλης μπορεί να απαντήσει. Απλά κουράστηκα να τα κρατάω μέσα μου. Φοβάμαι ότι θα σκάσω, Ελένη. Και εδώ και μια ώρα και, σου λέω τα ίδια και τα ίδια. Και φοβάμαι ότι θα με βαρεθείς.

    Ποτέ ματάκια μου. Πάντα εδώ θα 'μαι. Εγώ φοβάαι μην κουραστείς. Έχω απαιτήσεις από τους ανθρώπου και δεν δίνω πολλά. Μα σε παρακαλώ μην φύγεις από 'δω...

    Γαμώ το καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις καμία απαίτηση; Ότι στην φιλία μας ασχολούμαστε μόνο με τα δικά μου θέμα; (βλ. Μιχάλης, Μιχάλης και ο Μιχάλης) Αισθάνομαι ότι δεν σε βοηθάω. Κάνεις τα πάντα για μένα κι εγώ τίποτα. Εκνευρίζομαι χωρίς λόγο και χωρίς να φταις εσύ. Και ξεσπάω πάνω σου. Γιατί όταν σου λέω "τίποτα" δεν ξέρω σε ποιο γεγονός να δικαιολογήδω τον θυμό μου.

    Βοηθάς. Χωρίς να το καταλαβαίνεις. Και σ' ευχαριστώ για όλα.

    Ναι, απλά αν ήμουν στη θέση σου, κάποια στιγμή θα έλεγα ένα άντε γαμήσου και θα έφευγα. Γιατί δεν είμαι αρκετή. Και δεν ξέρω και αν η αγάπη ου για τον Μιχάλη είναι αρκετή. Αν είμαι.

    Αλλά εγώ δεν το λέω! Και είσαι αρκετή. Περισσότερο απ'όσο μπορείς να καταλάβεις.

    Μπορεί να μην σ'αγκαλιάζω, να μην σε φιλάω, να μην λέω σ' αγαπάω, να 'μαι ψυχρή... Να μην παίζω με τα μαλλιά σου.

    ...αλλά είσαι πάντα εδώ. Αληθινά εδώ.

    Ίσως.

    Ναι!

    Είχαμε πει ότι θα κάνουμε κι άλλο κείμενο. κι άλλο δικό μας κείμενο. Να το λοιπόν! Χωρίς καν να το έχουμμε προσχεδιάσει!

    Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

    Let it rain!

    μια που λέμε για βροχη χδ
    Σήμερα έβρεξε! Και έβρεξε πολύ!:) Είναι υπέροχο να κοιτάς τη βροχή!:') Μπορεί να σου αποσπάσει την προσοχή, ακόμα κι αν κάνεις Ιλιάδα. Βλέπεις τις σταγόνες να πέφτουν τόσο δυνατά και για έναν ανεξήγητο λόγο αισθάνεσαι καλά. Και όταν βρέχεσαι νιώθεις... νιώθεις ελεύθερος! Το έχω ξαναπεί, η βροχή είναι απόλυτα συνδεδεμένη μαζί σου. Και σήμερα για μία μόνο στιγμή ήρθες στο μυαλό μου. Βασικά μ' αρέσει όταν βρέχει. ΤΕΛΟΣ!
    Και αφού τελειώσαμε και με τα καιρικά φαινόμενα ας πάμε σε κάτι άλλο. Χριστούγεννα σε 3 μέρες!:) Τα Χριστούγεννα είναι ΜΑΓΙΚΑ ό,τι και να λέτε!;ρ Όλο αυτό, που μετράς αντίστροφα, που στολίζεις το σπίτι, είναι απλά τέλειο! Απλά θα έπρεπε να κρατάνε λίγο παραπάνω:$ Όταν όλοι λείπουν από το σπίτι ξαπλώνω κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο και απλά κοιτάω τα φωτάκια. Δεν σκέφτομαι τίποτα. (όσο μπορώ τουλάχιστον!)
    Η story of my life πάλι μικρή είναι!:ρ Καλά Χριστούγεννα!:*

    Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

    Μπορείς να φύγεις, εγώ θα αργήσω...

    Όταν όλος ο κόσμος κινείται το να μένεις σταθερός είναι σαν να πηγαίνεις προς τα πίσω...
    Αν δεν αλλάζεις, κινδυνεύεις να χαθείς...
    Και με όλα αυτά καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να αλλάζεις συνεχώς. Ότι πρέπει να πηγαίνεις ανάλογα με τις καταστάσεις, ανάλογα με το πλήθος. Και τι γίνεται αν δεν μπορείς? Αν θέλεις να μείνεις σταθερός για λίγο σ'αυτό που πιστεύεις, σ'αυτό που αν μη τι άλλο πίστευες ότι θα κρατήσει για πάντα?
    Για πάντα?
    Μα τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Όλα κάποια στιγμή τελειώνουν. Κάνουν τον κύκλο τους και φεύγουν. Μένουν μόνο οι αναμνήσεις.
    Γιατί η ζωή είναι γεμάτη κύκλους.
    Το για πάντα είναι πρακτικά αδύνατο. Το ξέρεις, έτσι? Και αν όλοι το ξέρουμε γιατί είμαστε τόσο αφελείς που συνεχίζουμε να το λέμε και να το πιστεύουμε? Ο ενθουσιασμός, ο αυθορμητισμός, η στιγμή. Σίγουρα όλα αυτά παίζουν κάποιο ρόλο.
    Και όταν περάσει ο καιρός και έρθει η ώρα να κλείσει ο κύκλος, όλοι προσπαθούμε να το κρατήσουμε για λίγο ακόμη. Έχει νόημα όμως? Για πόσο μπορείς να κρατήσεις ζωντανό κάτι που ουσιαστικά έχει τελειώσει?
    Σε πονάει να βλέπεις έναν κύκλο να κλείνει. Είσαι εκεί και προσπαθείς ξανά και ξανά να επαναφέρεις όλα αυτά που έζησες, να το κάνεις να διαρκέσει για λίγο ακόμα, μέχρι να είσαι έτοιμος να το αφήσεις. Πονάει να βλέπεις τις δυνατές μοναδικές στιγμές να λιγοστεύουν και να τελειώνουν. Πονάει να πρέπει να σε εγκαταλείψουν και εσύ απαθής να στέκεσαι εκεί.
    Είναι γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν με διαφορετική ταχύτητα και μετατρέπονται σε κάτι ξεχωριστό ο καθένας. Το για πάντα που έλεγαν παλαιότερα μπορεί να μην τους καλύπτει πλέον. Δεν είναι σε θέση να κρατήσουν τις υποσχέσεις που έδωσαν.
    Και τότε ο κύκλος κλείνει.
    *Είμαι από αυτούς που αλλάζουν πολύ αργά.
    Μπέρδεμα το άρθρο ε?


    Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

    Θες και τίτλο?:ο

    Επεπεπ:) No school today (tonight)! Και η αλήθεια είναι ότι ξύπνησα κατά τη μία:$ Μα δεν μπορώ ρε, νυστάζω υπερβολικά τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Και έχω και έναν απαίσιο πονοκέφαλο πολύ συχνά:| 
    Δεν έχω ανοίξει βιβλίο για αύριο. 4 ώρες φιλολογικά-.- Πόσα μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος? Δεν μπορώ την Ιστορία. Ούτε την φιλόλογο που μας κάνει. Ζαλίζομαι ρε παιδί μου! 
    Μ' αρέσουν τα parties! Ξέρεις όλο αυτό το σκηνικό που είσαι σε ένα σπίτι με σχεδόν κλειστά τα φώτα, που γνωρίζεις κόσμο -όχι πάντα-, που σβήνεις την τούρτα -αν είναι party γενεθλίων. Μ' αρέσει και η προετοιμασία. Οι μέρες που ψάχνεις να βρεις τι δώρο θα πάρεις, τι θα βάλεις και το χαμόγελο που είναι καρφωμένο στα χείλη σου δύο ώρες πριν φύγεις από το σπίτι.
    η ακυρότητα να πούμε!χδ
    Έχω κάτσει τρία τέταρτα πάνω από αυτή την ανάρτηση και ακόμα μοιάζει με τηλεγράφημα:| Πού θα πάει, θα επιστρέψει η **τανα η έμπνευση (ναι κάποτε την είχα χδ) Καλό μεσημεροαπόγευμα:*

    Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

    Περαστικά μου!

    Είμαι άρρωστη-.-
    Από χθες πονάει ο λαιμός μου και σήμερα έκανα πυρετό-.- Εμ βέβαια, άμα σηκωνόμαστε πρωί πρωί για να πάμε να γράψουμε Οικιακή Οικονομία (το μη μάθημα που λέγαμε;ρ) 
    Για να μην είμαι υπερβολική, ένα 37,08 έκανα:$ Αλλά είναι πυρετός! 
    Μην απαντήσεις ρε, θα πάθεις τίποτα! Πάντως να ξέρεις ότι είναι υπερβολικά ψυχοφθόρο να περιμένεις να μπλεδίσει το κουτάκι. Τέλος πάντων, το περίμενα η αλήθεια είναι.
    Έχει τίποτα καλό η τηλεόραση σήμερα?
    Δεν έχω όρεξη να βρω εικόνα. 
    Καληνύχτα!:*

    Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

    Γεια σου!:)

    Γεια σου παιζάκι! Σέλεις να παίτσουμε?!?
    Έλα έλα σοβαρεύομαι!;ρ Επέστρεψα λοιπόόν...!
    Διαγωνίσματα τέλος. Οικιακή Οικονομία μένει, αλλά δεν πιάνεται για μάθημα;ρ Καλά πήγα. Μια χαρά πήγα! Βαθμοί. Εκεί θα δούμε.

    Έχω παρατηρήσει ότι είμαι η απαισιοδοξία προσωποποιημένη. Δηλαδή πάντα πιστεύω ότι θα γίνει το χειρότερο. Η αλήθεια είναι ότι και η πραγματικότητα δεν βοηθά. Τις λίγες φορές που έχω προσπαθήσει να σκεφτώ θετικά, μου αποδεικνύει ότι δεν έπρεπε. Έτσι κι εγώ μένω στην απαισιοδοξία μου. Κάπου είδα μια εικόνα που έλεγε: "waiting the worst, hopping for the best" ή κάτι τέτοιο πάνω κάτω! Αυτό κάνω!;)
    Επίσης, μπορεί νυστάζω, να κλείνουν τα μάτια μου στον καναπέ, να θέλω όσο τίποτα να πέσω στο κρεβάτι, με το που ξαπλώνω... τσουπ! το μάτι γαρίδα!;ρ Μάλλον φταίει που πριν κοιμηθώ σκέφτομαι. Δεν σκέφτομαι ακριβώς... Συνήθως φτιάχνω μια σκηνή στο μυαλό μου και κάνω τα γεγονότα να έρθουν με τη σειρά που θέλω!;ρ Μετά δεν κοιμάμαι και το πρωί δεν ξυπνάω!
    Άσε το άλλο! Δεν βλέπω όνειρα πια! Και όταν βλέπω ή είναι μικρά ή δεν τα θυμάμαι το πρωί. Πάνε τα όνειρα υπερπαραγωγή!:'( Σνιφ σνιφ... Φτάνει!:ρ

    Λατρεμένα Χριστούγεννα:')
    Ένα άρθρο μόνο γι'αυτά θυμισέ μου!

    In addition (in τιι?) δεν είμαι καλή στις δημόσιες σχέσεις. Καθόλου καλή! Μπορεί να είμαι στον ίδιο χώρο με έναν άνθρωπο και να μην βγάλω λέξη. Εδώ δυσκολεύομαι να μιλήσω σε ανθρώπους που ενώ τους ξέρω πολύ καιρό δεν είμαστε και πολύ κοντά. Με αυτούς που είμαστε όμως... μιλάω υπερβολικά:ρ

    Δεν θέλω να βγαίνω από το σπίτι. Ναι ναι, εγώ που αν δεν ντυνόμουν να πάω κάπου το Σαββατοκύριακο δεν μπορούσα να κάτσω πουθενά. Πλέον προτιμώ να κάθομαι σπίτι. Μικρή, απαλή, χουχουλιάρικη, καρό κουβερτούλα του καναπέ πόσο σ'αγαπώ:')
    'Ντάξει τώρα που το ξανασκέφτομαι, μπορεί να μ'αρέσει να βγαίνω κι έξω!χδ Βλέπεις τι γίνεται στον κόσμο ρε παιδί μου!
    Φεύγω τώρα! Να περνάτε καλά ό,τι κι αν κάνετε!;*