Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Μηδένα προ του τέλους...

Υπήρχε μία διάσπαρτη επιθετικότητα στην ατμόσφαιρα. Όσους χώρους κι αν άλλαζες σε ακολουθούσε. Υπήρχε κάτι κακό, που διαλύει οτιδήποτε.
Κι εγώ που τα είχα σχεδιάσει όλα τόσο καλά, που τα είχα βρει με όλους, με όλα και κυρίως με τον εαυτό μου, που ήξερα τι να κάνω, που ήλπιζα, που χαμογελούσα, που είχα επίγνωση της κατάστασης, εγώ που είχα πει πως θα τα παλέψω όλα δεν ήμουν ικανή τελικά να αντιμετωπίσω αυτή την επιθετικότητα. Και δεν ήξερα τι να κανω, ούτε σε τι να ελπίσω, ούτε τι να προβλέψω.