Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Nemoooo:D

Γειαααα!:) Έχω να γράψω μόνο 2 μέρες. Εμένα γιατί μου φαίνονται πολύ περισσότερες? Τέλος πάντων δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο θέμα:|
Ρώτησα αν με θυμάσαι και δεν μπήκες στον κόπο να πατήσεις 3 φορές αυτο το μπιπ το πληκτρολογιο-.- Θα μπορούσα να απογοητευτώ, να στεναχωρηθώ ή απλά να πω ότι είσαι ένα γαϊδούρι που του μιλάνε και δεν απαντάει. Όχι το τελευταίο δεν μπορώ. Για έναν ανεξήγητο λόγο δεν μπορώ.
Είσαμε τον Nemo και ναι ρε φίλε το ψάρι το έλεγαν Κοιλίτσα;ρ 
Τι ωραία που είναι τα κινούμε σχέδια*.* (ναι και οι περιπέτειες του Sam:ρ) 
Την δευτέρα λένε πάλι για κατάληψη. Δεν ξέρω αν θα καταφέρουε κάτι σε σχέση με το θέμα των βιβλίων με τις καταλήψεις. (ναι ΟΚ εγώ έχω πει ότι αν δεν δοκιμάσεις δεν θα μάθεις ποτέ, οπότε σκάω)

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Εγώ ΕΔΩ είμαι. Εσύ είσαι αλλού;/

 *Ακόμα και όταν τελειώσει η ανάρτηση δεν θα έχω πει όλα όσα θέλω για σένα.

Είχα κατέβει να δω τα παιδιά. Σε είδα -ήσουν ωραίο παιδί- και σκούντηξα τη φίλη μου. Σε φώναξε και ήρθες εκεί. Είπες με φυσικότατο τρόπο: "Γεια σου, Γιώργος" Σε ξαναείδα. Έπαιζες μπάσκετ έξω από εκεί που έκανα προπόνηση. Ήρθα και σου μίλησα. Είπες απλώς "Εδώ?" Παρέμεινες ένα απλά ωραίο παιδί.
Τώρα όμως είσαι κάτι παραπάνω. Σ' ερωτεύτηκα. Και όλο είναι πιο δύσκολο τώρα. Δεν σε βλέπω και πραγματικά το θέλω. Μου λείπεις. Δεν σε είχα ποτέ, αλλά μου λείπεις. Σε σκέφτομαι το βράδυ πριν κοιμηθώ και κάνω όνειρα για μας. Φαντάζομαι πως θα ήταν να πηγαίναμε βόλτα μαζί, ή να ερχόσουν να με πάρεις από το σχολείο. Πώς θα ήταν να μπούμε μαζί σπίτι μου. Ή να δω το δωμάτιό σου που τόσο πολύ θέλω. Προσπαθώ να φανταστώ την καθημερινότητά σου. Με εκνευρίζει η πρώην σου, όχι τόσο γιατί τα είχατε, αλλά γιατί είναι το μόνο που ξέρω ουσιαστικά για σένα. 
Κάποτε σε είχα αποκαλέσει "έρωτα της ζωής μου". Δεν ξέρω αν είσαι. Σίγουρα δεν είσαι. Μόνο που είσαι ο λόγος που το όνομα Γιώργος έγινε αυτό που κάθε φορά που το ακούω γυρνάω το κεφάλι.
Νόμιζα ότι μου άρεσε ο κολλητός σου, αλλά έκανα λάθος. Βλέπεις θα ήταν πιο εύκολο να είμαι ερωτευμένη μαζί του. Αλλά δεν είμαι.
Το πιθανότερο είναι να μην μάθεις ποτέ τι είσαι για μένα. πώς αισθάνομαι κάθε φορά που μιλάω για σένα. Το πιθανότερο είναι να μην περπατήσουμε ποτέ αγκαλιά στη βροχή. Να μην νιώσω τα χείλη σου πάνω στα δικά μου. Να μην μου πεις ποτέ ότι μ'αγαπάς. Δεν μπορώ να σε κάνω να με ερωτευτείς. Ούτε καν να με γνωρίσεις καλύτερα. Ίσως και να με γνώριζες να μην γινόταν τίποτα γιατί απλά δεν θα ήμουν ο τύπος σου.Θέλω να σου πω μόνο ότι σε αγαπάω και ότι δεν μπορώ να σε ξεχάσω από τη μία μέρα στην άλλη. Όσο κι αν το θέλω. Όσο κι αν το προσπαθώ. Θα φύγεις μόνο όταν ξεθυμάνει όλο αυτό. Όταν η μορφή σου σβηστεί από τη μνήμη και την καρδιά μου.
Και τότε θα είσαι ένας ανεκπλήρωτος έρωτας...

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Το βιβλιοπωλείο στην άκρη του δρόμου...

Αυτό είναι! Εκεί θέλω να δουλέψω μια μέρα!
Σε ένα παλιό μικρό διώροφο βιβλιοπωλείο με ξύλινα πολυκαιρισμένα ράφια. Θα έχει σπάνιες εκδόσεις βιβλίων. Μόνο εκεί θα μπορείς να τα βρεις. Και τα βιβλία θα είναι ταξινομημένα με βάση το θέμα, τις εκδόσεις ή τον συγγραφέα. Επιμελώς ατημέλητα τοποθετημένα στα ράφια. Αυτά στον κάτω όροφο. Γιατί στον πάνω θα υπάρχουν λίγα πράγματα. Ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι, με δύο ξύλινους πάγκους. Εκεί θα κάθεται όποιος θέλει να μελετήσει κάποιο βιβλίο, χωρίς να το αγοράσει. Στη γωνία, θα υπάρχει ένας καναπές. Ένας διθέσιος καναπές με καρό-σκοτσέζικο ύφασμα. Και δίπλα ένα μικρό τραπεζάκι με ένα φωτιστικό γραφείου. Ίσως σε πορτοκαλί απόχρωση.
Το χειμώνα που δεν θα έχει πολύ κόσμο θα μπαίνω μέσα με μια ζεστή σοκολάτα, θα ανάβω τα φώτα και θα κάθομαι πίσω από το ταμείο διαβάζοντας κάποιο βιβλίο που ήδη θα έχω αγοράσει. Το μεσημέρι θα μπαίνεις εσύ, χαρούμενη, με κάποιο κασκόλ ή σκουφί και κρατώντας φαγητό. Θα γυρίζουμε την ταμπελίτσα από "Ανοικτό" σε "Κλειστό" και θα ανεβαίνουμε στον πάνω όροφο. Θα καθόμαστε στον καναπέ και θα τρώμε, γελώντας για διάφορα άσχετα πράγματα! Το βράδυ θα έρχεσαι να με παίρνεις εσύ. Με το αυτοκίνητο ή ίσως τη μηχανή. Θα πηγαίνουμε σπίτι και θα καθόμαστε αγκαλιασμένοι στον καναπέ, τυλιγμένοι με μια κουβέρτα. Θα σου ψιθυρίζω "Ο κόσμος είναι τρελός" και θα μου απαντάς πως θα με αγαπάς για πάντα. Θα γελάω κι εσύ απλώς θα με φιλάς. Μετά θα καθόμαστε σιωπηλοί, όχι γιατί δεν έχουμε τι να πούμε, αλλά γιατί δεν χρειάζεται να πούμε κάτι.
Τα καλοκαίρια όμως θα είναι αλλιώς. Θα έχει περισσότερο κόσμο και εγώ θα πηγαίνω πάνω κάτω, πληκτρολογώντας κάποιο βιβλίο στον υπολογιστή, ή ψάχνοντας κάποιο άλλο στα ράφια. Το βράδυ θα βγαίνουμε όλη η παρέα μαζί και θα καταλήγουμε ξημερώματα σε κάποιο σπίτι, πίνοντας τα τελευταία ποτά.
Και έτσι θα κυλάει ο χρόνος...

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω

...δεν θα άλλαζα τίποτα. Θα άφηνα κάθε στιγμή ίδια. Όπως ήταν στην αρχή. Δεν θα διέγραφα τίποτα. Όλα θα παρέμεναν εκεί.
Ακόμα και τα άσχημα. Και οι στιγμές που ξέσπασα σε κλάματα θα έμεναν εκεί. Να μου θυμίζουν ότι δεν είναι όλα ρόδινα.
Ακόμα και τα "λάθη" μου. Αυτά που εσύ θα χαρακτήριζες λάθη. Θα τα άφηνα εκεί.
Αν δεν είχα κάνει λάθος επιλογές δεν θα είχα ποτέ πληγωθεί. Αν δεν είχα πληγωθεί δεν θα είχα καταλάβει ότι οι επιλογές μου ήταν λάθος. Και τέλος, δεν θα είχα κάνει τις σωστές.
Η ζωή μου τώρα είναι ένα σύνολο από σωστά και λάθη. Αν κάτι άλλαζε, δεν θα ήταν το ίδιο. Και εμένα μ'αρέσει έτσι όπως είναι...

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Μπορείς και να μην το διαβάσεις!

   Hey!:) Επέστρεψα, αλλά όχι με θέμα!;ρ Αύριο μάθημα. 7ωρο αν θυμάμαι καλά:/ Ωραία ήταν αυτές τις μέρες! 
Το blog ρόζισε! Υπερβολικά?:ρ Πάντα το ροζ ήταν ένα από τα αγαπημένα μου χρώματα. Ή καλύτερα από τα χρώματα που μου άρεσαν! Σε παλ αποχρώσεις για λίγο πιο ρομαντικές στιγμές, σε πιο μουντές για μελαγχολικές και σε έντονο φούξια για τις πραγματικά όμορφες και ζωηρές!
Έχει αρχίσει να κάνει αυτό το ωραίο φθινοπωρινό κρύο!:) Τι όμορφα που είναι!:) Ακόμα κι αν εσύ δεν είσαι εδώ. Τώρα που το είπα, πρέπει να κάνω μια ανάρτηση για σένα. Μόνο για σένα. Να πω ό,τι έχω να πω και μετά ΤΕΛΟΣ. Σήμερα είχα πάει στο Νομισματικό Μουσείο. Είχε ένα ενδιαφέρον δεν μπορώ να πω... Αλλά παρέμενε ένα Μουσείο με νομίσματα. Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να είναι?:$
Τίποτα σημαντικό και για σήμερα:|

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Η πρώτη φθινοπωρινή ζακέτα!

   Είναι φθινόπωρο! Χοαχοα ναι δεν περιμένατε εμένα να το πω, λογικό! Απλά σήμερα ήταν κανονικό φθινόπωρο! Με βροχή (έστω ψιχάλα) και λίίγο κρύο!:) [Μικρή ευχάριστη παρένθεση: κάτι έχει μπει στο μάτι μου-.-] Ήταν όμορφα και χωρίς φύλλα στις αποχρώσεις του κόκκινου! Για μια στιγμή σκέφτηκα πως θα ήταν να ήσουν εκεί. Το έχω ψιλοκουράσει το θεματάκι το ξέρω. Σε κάθε ανάρτηση βλέπετε και μια μπλε (γαλάζιααα) γραμμή! Ελπίζω να μην φαίνεται!;ρ
Σχολείο κλειστό με κατάληψη! Ήμουν κι εγώ εκεί. ΟΚ, αιτήματα δεν έχουμε -σοβαρά τουλάχιστον- αλλά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Δεν ξέρω, κολλάει εδώ?;ρ 
Ρε κοπελιά μάθημα δεν κάνεις ποτέ εσύ? Προχθές ήσουν απ' έξω, χθες ήσουν απ' έξω, σήμερα είσαι online. Καλά τι μου φταις εσύ... Παρελθόν του είσαι. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω.
Την story of my life λέω τόση ώρα, ε? Θα επιστρέψω κάποια στιγμή -με θέμα ελπίζω!
Φιλάκια:*
 

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Η ζωή είναι στιγμές!

Είναι! Όλη μας η ζωή είναι στιγμές! Σκόρπιες στιγμές, όμορφες ή άσχημες! Αλλά όλες μένουν εκεί. Για πάντα!
Άπειρες όμορφες στιγμές μαζί! Σήμερα μου θύμισες μία! Όταν σου είχα πει για τον Ζ! Ή τότε στο δικό μας party! Όταν ανακάλυψες ότι τα μάτια του ήταν σκατουλοπράσινα! Είναι πολλά! Και είναι όλα υπέροχα!
Άσχετα πως είναι τώρα έχουμε περάσει και μαζί πολλά πράγματα! Θυμάσαι που ακούγαμε με τις ώρες το "Love Story"? Ή εκείνη την ημέρα (ή μάλλον νύχτα;ρ) που είχες πει στον Α ότι είμαι single? Στις 3 είχαμε κοιμηθεί;ρ
Με εσένα δεν έχω κάνει πολλά πράγματα! Χαρακτηριστική στιγμή με το "Λύκε λύκε είσαι εδώ?";ρ (και ναι, ήταν εκεί;ρ)
Οι  τέσσερις λέξεις σου! Μόνο αυτό έχω! Αν ήξερα πόσο θα σε χρειαζόμουν λίγους μήνες μετά, θα είχα φροντίσει να αποθηκεύσω καλύτερα στη μνήμη μου το "Εδώ?" σου!
Θυμάσαι τότε που είπες ότι μόνο σε μένα θα έχεις εμπιστοσύνη?
Θυμάσαι τότε που μας είχε πιάσει νευρικό στο θρανίο?
Θυμάσαι τότε που σε είχε πάρει ο ύπνος στη μουσική?
Θυμάστε πόσο ωραία είχαμε περάσει όταν γυρίσαμε από την εκδρομή στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο?
Εγώ τα θυμάμαι! Όλα! Και χαίρομαι που μπορώ και έχω τέτοιες αναμνήσεις!;)

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Ααχ έρωτα...!

   Όχι δεν είμαι εδώ για να μιλήσω για εκείνον. Θα μπορούσα, αλλά δεν θα το κάνω!;ρ Ήρθα να μιλήσω για τις επιπτώσεις που έχει αυτό το υπεροχοφανταπληκτικό συναίσθημα!;ρ

  1. Δεν μπορείς να συνεννοηθείς με κανέναν άνθρωπο γύρω σου. Ούτε καν με την κολλητή σου (ειδικά αν και αυτή είναι in love!)  Ακούς τα μισά από αυτά που λένε. Και όχι την αρχή ή το τέλος μια φράσης, όχι! Πιάνεις μόνο λέξεις, τις οποίες αν τις βάλεις όλες μαζί σε μία πρόταση, σου βγαίνει κάτι όπως: "Ο Γιώργος είναι εκεί!" Φυσικά κανένας γύρω σου δεν έχει πει κάτι τέτοιο οπότε μένεις χωρίς να έχεις καταλάβει τι έχουν πει και σε κοιτάνε όλοι σαν να είσαι από τον Άρη!;ρ
  2. Δεν γίνεται να συγκεντρωθείς σε μάθημα. Απλά σου είναι αδύνατο! Εντάξει μπορείς! Στα μαθηματικά που κοιτάς τον καθηγητή στα μάτια! Ναι και στη φιλόλογο που είναι σαν να σε υπνωτίζει. Αλλά στα υπόλοιπα μαθήματα? Πώς γίνεται η άλλη να παραδίδει θρησκευτικά και εγώ να κοιτάω από το παράθυρο και να σκέφτομαι: "Εδώ?" ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ!
  3. Τον βλέπεις παντού! Όλοι του μοιάζουν! Ή έτσι νομίζεις! Αλλά η καρδιά σου χτυπά με έναν περίεργο τρόπο όταν βλέπεις κάποιον από αυτούς τους "σωσίες"!;ρ
  4. Μπερδεύεσαι και λες το όνομά του στη θέση οποιουδήποτε άλλου ονόματος! Ελεεινόό?;ρ
  5. Μπορείς να μιλάς ώρες γι'αυτόν! Να αναλύσεις από τον τρόπο που φτιάχνει τα μαλλιά του μέχρι τον τρόπο που ντυνόταν η πρώην του! Κι όμως δεν πρόκειται να βαρεθείς!
  6. Τον σκέφτεσαι το βράδυ πριν κοιμηθείς! Δεν περνάει νύχτα που να μην τον δεις στον ύπνο σου! Ακόμα κι εκεί είναι!;ρ
   Τα κάνω κι εγώ όλα αυτά! Και η αιτία είσαι εσύ! Είπα ότι δεν θα μιλήσω για εκείνον, ε? Ναι δεν θα μιλήσω! Όχι σήμερα!;ρ

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

I miss you:|

Ναι, ναι σήμερα ήμουν κ εγώ σε αυτό το περιβόητο πάρκο που δεν του έβρισκα τίποτα! Σήμερα πέρασα ωραία η αλήθεια είναι.  
Αλλά κατάλαβα πόσο μου λείπεις... Είσαι σε ένα Λύκειο στον Πειραιά. Στον Πειραιά γαμώτο μου. Και μία ελπίδα που είχα να σε δω, έφυγε. Και θέλω πραγματικά να σε δω. Να νιώσω ότι είσαι εδώ, ότι είσαι στα 10 μέτρα και μπορώ να σε πλησιάσω. Το έχω ανάγκη:| Αλλά δεν είσαι πουθενά. Αισθάνομαι ότι είμαι ερωτευμένη με ένα φάντασμα. Με κάποιον που ζει τη ζωή του και αγνοεί την ύπαρξή μου! Χαχα, μήπως είμαι εγώ το φάντασμα? Αλλά δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Κοιτάω τη φωτογραφία σου στο κινητό μου και νομίζω ότι είσαι εδώ. Υπάρχουν στιγμές που θέλω όσο τίποτα να με πάρεις αγκαλιά και να με κρατήσεις εκεί αλλά δεν γίνεται και αυτό με σκοτώνει;|
Ήμουν ήδη κάπως από τη στιγμή που είπες ότι μιλάς συνέχεια για εκείνον. Μερικές φορές με πειράζει, αλλά σήμερα ήθελα να μιλάς γι'αυτόν. Όταν μιλάς γι'αυτόν, ξεχνάω τον άλλον! Είσαι καλά όταν μιλάς γι'αυτόν! Και μ'αρέσει να σε βλέπω έτσι!;) Και ναι, έχει σημασία το ότι τον βλέπεις κάθε μέρα (έστω και αν είναι για ένα λεπτό)! Έχει σημασία να χαίρεσαι επειδή φοράτε το ίδιο χρώμα μπλούζα! Έχει σημασία να μπορείς να τον δεις όταν έχεις πληροφορική. Έχει σημασία να μπορείς να τον ψηφίσεις στο 15μελές! Έχει σημασία να κάνεις αυτά που δεν μπορώ να κάνω εγώ. Και θα είμαι εκεί να τον κυνηγάμε μαζί! Εξάλλου το ίδιο θα έκανες κι εσύ!;*
 *Σε αγαπάω πολύ για να σε ξεχάσω τόσο εύκολα!<3

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Music in life!;D

Μερικές φορές η σιωπή δεν δηλώνει αμηχανία, αλλά οικειότητα. Και εκεί χωράει λίγη μουσική!
Dancing in the air
I'm single I don't care!

Δεν σε ξέρω αλλά να την προσέχεις!;)

<3

Η ζωή τρέχει μ' έτη φωτός
ο καιρός δεν την τρομάζει;)

Αλλά δεν θα έχουν γίνει παρελθόν... και το ξέρουμε;)

Αααχ:')

Θέλει μαγκιά να μπορέσεις να δεις τη ζηώ καθαρά και να πεις για χαρά!;)

Λίγο όνειρο ακόμαα!:)

Κάνε κάτι και για σένα;)

Τα τραγούδια ήταν στη συνομιλία μου με την Μαρία. Μου άρεσαν και είπα να τα ανεβάσω!;)

Αν ήξερες όλα θα άλλαζαν...

Όλοι διαμορφώνουμε μια άποψη για τους ανθρώπους γύρω μας. Άλλους τους συμπαθούμε πολύ, άλλους λίγο, άλλους καθόλου και άλλους υπερβολικά! Είναι κάποιοι όμως που δεν ξέρουν τι πραγματικά σκεφτόμαστε γι' αυτούς. 
Αν εσύ ήξερες τι είσαι για μένα, πόσες φορές σε σκέφτομαι και εύχομαι όλα να ήταν αλλιώς, ίσως απλά απάνταγες σε ένα chat. Ίσως έκανες και κάτι παραπάνω;) Αλλά δεν το ξέρεις...
Αν ήξερε τι νιώθεις γι' αυτόν, αν ήξερε πόσο θες να τον δεις έστω και για ένα λεπτό, θα σου μίλαγε, θα χαμογελούσε, θα έκανε κάτι να σου δείξει ότι αισθάνεται κι αυτός το ίδιο. Αλλά δεν το ξέρει...
 Όλα θα ήταν πιο απλά έτσι. Πιο εύκολα. Αλλά δεν είναι έτσι. 
Και αν δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, να πούμε σε κάποιους ανθρώπους τι πραγματικά είναι για μας, πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό...

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

You 're so close!:D

Γεια!;) Εγώ είμαι καλά!:) Και ναι, έχω συγκεκριμένο λόγο που είμαι καλά! Ή μάλλον δεν έχω!;ρ Τέλος πάντων!
Σε είδε! Σε είδε, σε είδε, σε είδε!! Κατά 80% ήσουν εσύ! Πρέπει να ήσουν εσύ! Είσαι τόσο κοντά!:) Θέλω να σε δω. Μόνο να σε δω, όχι να σου μιλήσω. ('ντάξει δεν θα με χάλαγε κιόλας!) Κοντεύω να ξεχάσω πως είσαι! Ξέρω ότι ΑΝ σε δω, δεν θα πλησιάσω σε απόσταση μικρότερη των 10 μέτρων, αλλά έστω και από 'κει πρέπει να σε δω!;$

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Σπίτι-σχολείο!;ρ

Hey!:D Χτες πήρα 2 ολόκληρα βιβλία και σήμερα το ελεεινό και τρισάθλιο DVD μας. Αλλά κατά τ'άλλα καλά!:) Ακόμα είναι αρχές και δεν βαριέμαι. Ξυπνάω από τις 7 κάθε πρωί, σηκώνομαι με καλή διάθεση και πάω σχολείο. Χαίρομαι με τον κάθε καθηγητή που μπαίνει μέσα. Αλλά για πόσο θα κρατήσει αυτό? Αισθάνομαι την ρουτίνα ασφυκτικά κοντά. Σπίτι-σχολείο-διάβασα-αγγλικά/volley-pc-tv! Και φοβάμαι ότι δεν θα προλαβαίνω ή δεν θα έχω όρεξη να γράψω ούτε μία λέξη στο λατρεμένο blog! Πρέπει να το καταπολεμήσω αυτό!;ρ Τώρα που είπα Blog, η καθηγήτρια των ιταλικών μας έκανε blog, ώστε αν χάσουμε τα μαθήματα, να μπούμε και να δούμε τι έχουμε κάνει. Τα συμπεράσματα δικά σας!

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Μία από τα ίδια:/

Ουσιαστικά δεν έχω να πω κάτι καινούργιο, απλά θα γκρινιάξω πάλι για τα πρωινά. Δεν θέλω να πάω σχολείο αύριο. ΟΚ, στη ζωή δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Οπότε είναι δύσκολο να έχουμε και τους καθηγητές που θέλουμε και όλους τους φίλους μας. Έχω κολλήσει και δεν ξέρω πως να το συνεχίσω οπότε πάω παρακάτω.
Ελπίζω ακόμα! Αλήθεια! Χτες, πριν κοιμηθώ σκεφτόμουν ότι θα σε έβλεπα σήμερα και πως θα ήταν αυτό. (μπορεί να σε δω αύριο. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσω!)Τώρα αυτό μου φαίνεται ασήμαντο. Θέλω αύριο να είμαστε στο ίδιο τμήμα, με τους καθηγητές που θέλουμε εμείς! 3 είναι όλοι κι όλοι. Δεν θέλω να τους χαλάσουμε την παρέα, το θρανίο ή ότι άλλο. Απλά θέλω να έχουμε κι εμείς όλο αυτό! Είναι σχεδόν απίθανο, αλλά το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Έτσι. Για να έχω ένα λόγο να σηκωθώ αύριο το πρωί. Μελοδραματικά όλα αυτά? Ναι μελοδραματικά αν θες. Εγώ αυτά σκεφτόμουν και αυτά έγραψα!;ρ
* Ο λόγος που δεν θέλω να μιλάμε έτσι, είναι γιατί φοβάμαι μήπως μας μείνει!;ρ

The terrible day:|

Σήμερα ξεκίνησε το σχολείο! Θα μπορούσα να πω ότι όλα ήταν τόσο μακρινά και οικεία ταυτόχρονα. Ότι ένιωσα όμορφα με το που μπήκα στην τάξη, ότι όλα ήταν όπως πέρσυ.
ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ. Δηλαδή ήταν μέχρι να μας (ξανά)χωρίσουν σε τμήματα. Γιατί τα τμήματα άλλαξαν και είναι χ-α-λ-ι-α. Από Β'3 είμαι Β'2. Και είναι το μισό τμήμα μου μέσα. Μόνο μια κοπέλα με την οποία κάνουμε παρέα είναι στο τμήμα. Και γενικά τα τμήματα είναι απαίσια-.- 
Δεν είμαστε στο ίδιο τμήμα, αλλά αυτές είναι-.- Γιατί? Γιατί η ζωή είναι άδικη-.- Ούτε πέρσυ ήμασταν στο ίδιο τμήμα, αλλά πέρσυ ήταν αλλιώς. Δεν μπορώ να εξηγήσω τι ακριβώς, αλλά ήταν αλλιώς και το ξέρεις!
Δεν σε είδα να μπαίνεις στο Λύκειο. Περίμενα μιάμιση ώρα και δεν είχες βγει, ούτε είχες μπει.Λογικά δεν θα είσαι εκεί. Αλλά δεν μπορώ να μάθω πού είσαι!
Αυτά τα απαίσια για σήμερα. Ελπίζω η δικιά σας πρώτη μέρα να ήταν καλύτερη. Όποιος έχει να πει κάτι αισιόδοξο, σχολιάζει!;ρ 

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

The last free hours!xD

   Διανύουμε τις τελευταίες "ελεύθερες" ώρες! Σε περίπου 12 ώρες έχουμε Αγιασμό. Ναι, πρωί πρωί, μην χάσουμε, μην προσαρμοστούμε λίγο!;ρ Δεν υπάρχει λόγος να παραπονιέμαι, αφού είμαι σίγουρη ότι θα ξυπνήσω από τις 7;) Γιατί σε κάθε Αγιασμό έχω άγχος!;ρ Αύριο θα έχω περισσότερο!
Θα περιμένω να σε δω δίπλα, στο Λύκειο. Μπορεί να μην είσαι εκεί, αλλά θα ψάχνω να το ξέρεις! Οπότε αν δεις μία τρελή να κοιτάει πέρα-δώθε και να μοιάζει με εκείνη την τρελή που σου μίλαγε στο chat, εγώ θα είμαι! Βέβαια μπορεί να με θυμηθείς και από τις 2 -όλες κι όλες- συναντήσεις μας. Και όλα αυτά ΑΝ σε δω και φυσικά ΑΝ με δεις!;) 
   Η Μαρία έφυγε πριν λίγο! Μόλις τώρα φαντάστηκα πως θα ήταν να κοιμηθούμε μαζί! Δεν θα κοιμόμασταν!;ρ Πφφ, άντε βάλε κάρταα!=)
Ήθελα να 'ξερα τι θα την κάνουμε την τσάντα φέτος!;ρ (έτσι από το ένα θέμα στο άλλο;ρ) Ναι ρε φίλε έχω εκνευριστεί με το θέμα των βιβλίων!
Καληνύχτα και καλή αρχή!;)

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Μόνο μάτια και λέξη καμία...

"Μια ψυχή κι άλλη μία
και μια συνομιλία
μόνο μάτια και λέξη καμία"
Μου έχει λείψει αυτό. Μου έχει λείψει να μιλάω με κάποιον μόνο με τα μάτια. Και να καταλαβαίνουμε πραγματικά τι λέμε. Μόνο μαζί το κάναμε. Το θυμάσαι?Δύο βλέμματα ήταν αρκετά. Ένα χαμόγελο ή ένα γέλιο. Χωρίς να ξέρουμε γιατί. Και όχι μόνο το διάστημα που κράτησε αυτό που είχαμε μαζί. Το μικρό αυτό χρονικό διάστημα. Τα τρία χρόνια που αισθανόμασταν άνετα όταν ήμασταν ο ένας δίπλα στον άλλον. Που μπορούσαμε να μιλάμε ελεύθερα. Ακούγονται πολύ ρομαντικά όλα αυτά (μελό όπως θα λέγαμε τότε) αλλά έτσι είναι. (και μην φέρεις αντίρρηση!) Δεν σου άρεσε ποτέ να δείχνεις τι πραγματικά είσαι. Όμως εγώ σε ήξερα. Σε είχα ακούσει να τραγουδάς το "I want it that way"! Και όλα ήταν τόσο αληθινά και όμορφα! Φέτος σε είδα μόνο 2 φορές. Ήταν αμήχανες και οι 2 δεν νομίζεις? Τη δεύτερη μάλιστα δεν μιλήσαμε σχεδόν καθόλου. Ένα γεια δεν είναι αρκετό. Ούτε την πρώτη είχαμε πει τίποτα. Τίποτα από αυτά που συνηθίζαμε να λέμε. Τα μάτια μας δεν συναντήθηκαν ούτε μια στιγμή. Το αποφύγαμε? Ίσως! Μπορεί να πέρασε όλο αυτό που είχαμε. Ακόμα και τα τρία αυτά χρόνια να ανήκουν στο παρελθόν. Αλλά το ότι συνέχισα δεν σημαίνει ότι ξέχασα;) Είσαι κι εσύ κομμάτι της ζωής μου και θα είσαι πάντα μια ανάμνηση. Μια ξεχωριστή ανάμνηση!

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΤΛΟ!:Ρ

   Hey!:) Να 'μαι κι εγώ:) Δεν έχω θέμα για άλλη μια φορά και το κακό είναι ότι δεν έχω και μεγάλη story σήμερα!:ρ Είναι από τις λίγες φορές που ήθελα πολύ να πάω προπόνηση. Δεν θα πάω όμως, οπότε το αποδέχθηκα:|
Επίσης έχουν αρχίσει να με εκνευρίζει μία συγκεκριμένη κυρία που παίρνει τηλέφωνο σπίτι μας (σήμερα ήταν η 3η φορά) και ζητάει μια Σωτηρία, που το τηλέφωνό μας παλιά ήτν δικό τους και τώρα έχουν αλλάξει και δεν μπορούν να την βρουν. Και όχι δεν έχουμε καμία σχέση ούτε με την Σωτηρία, ούτε με τον Δήμο.
 Σε 4 μέρες ξεκινάνε τα σχολεία το έχει συνειδητοποιήσει κανείς? Εγώ πάντως δεν έχω ενδιαφερθεί να μάθω ούτε τι ώρα είναι ο Αγιασμός. Άσε που το βρίσκω ανούσιο να πάμε στον Αγιασμό φέτος, αφού δεν θα πάρουμε βιβλία. Και όχι μαμά, δεν συμφωνώ ότι είναι ένα εθυμοτυπικό που πρέπει να κρατιέται. Γιατί να πρέπει να κρατάω εγώ τα έθιμα και αυτοί να μην πρέπει να μου δώσουν βιβλία?
Απουφ... Καλό απόγευμαα!:) 
 
(και η εικονίτσα που έχουμε πει!)

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

I'm not perfect:|

   Πάλι εδώ! Ήθελα να γράψω καλημέρα, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι η ώρα είναι 3. Κοιμήθηκα 13 ώρες. Από πέρσυ είχα να το κάνω;ρ Δεν μπορώ να βάλω το ένα πόδι πάνω στο άλλο γιατί είμαι πιασμένη αλλά μπορώ να περπατήσω. Κάτι είναι κι αυτό! Όταν μπήκα pc μου είπες αν είχα διαβάσει τις αναρτήσεις σου. Δεν τις είχα διαβάσει, αλλά όταν τις διάβασα έμεινα. Και αυτομάτως μου ήρθε ένα θέμα για ανάρτηση. Τα ελαττώμματά μου. Και αυτό θα γράψω.
   Δεν θα μιλήσω για εμφάνιση. Μόνο χαρακτήρα για σήμερα. Είμαι νευρικός άνθρωπος. Αν και τώρα τελευταία προσπαθώ να το ελαττώσω, νευριάζω εύκολα. Αν και δεν το δείχνω. Και αυτό είναι ακόμα χειρότερο. Δεν δείχνω εύκολα τα συναισθήματά μου. Ότι κι αν μου έχεις κάνει, εγώ εγώ δεν μπορώ να έρθω και να σε βρίσω. Αν το καταφέρεις, πρέπει να είναι πολύ χοντρό αυτό που έχεις κάνει. Επίσης δεν μπορώ να παρηγορήσω σωστά έναν άνθρωπο. Γιατί όταν μου λέει το πρόβλημά του, θέλω πραγματικά να βοηθήσω, αλλά δεν ξέρω τι να πω. Και ο άνθρωπος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι εγώ τον γράφω, ή δεν έχω καμία όρεξη να τον ακούσω, ή ότι μου φαίνονται ασήαντα όλα αυτά που μου λέει. Όταν βρίσκομαι με ανθρώπους που δεν ξέρω -από καθαρή αμηχανία- δεν ανοίγω ποτέ μια συζήτηση πρώτη. Και ακόμα κι αν πει κάποιος άλλος κάτι, πάλι δεν πρόκειται να πω τίποτα. Οπότε φαίνομαι πολύ βαρετή και μετά αναρωτιέμαι γιατί κανείς δεν εκτιμά τα προτερήματα του χαρακτήρα μου (ναι έχω κι απ' αυτά :ρ) Ε πως να τα εκτιμήσει αν δεν με γνωρίσει? Και πως θα με γνωρίσει αν εγώ είμαι μούγκα? Αναποφάσιστη. Γιατί μπορεί να λέω για σένα αλλά και εγώ δεν πάω πίσω. Γιατί όταν δεν μπορώ να αποφασίσω αν θα βάλω το πράσινο ή το κόκκινο μπλουζάκι, θα αποφασίσει κάποιος άλλος για μένα. Και μπορεί τώρα να μην έχουν τόσο πολλή σημασία οι αποφάσεις που παίρνω, αλλά κάποια στιμγή θα έχουν. Και δεν γίνεται τότε να αποφασίζει κάποιος άλλος για μένα. Α και το τελευταίο (από αυτά που πορώ να σκεφτώ) χαμηλή αυτοεκτίμηση. Γιατί αν εκτιμούσα λίγο παραπάνω τον εαυτό μου, δεν θα έγραφα όλα αυτά τώρα!;ρ

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Λαλαλαα:)

   Γειααα σας!:) Ναι είμαι χαρούμενη σήμερα, σε αντίθεση με χτες! Μπορεί να ήμουν υπερβολική, αλλά αυτό το δήλωσα από την δεύτερη πρόταση! Και συμφωνώ με Μιχ Μιχ*! Όλα θα πάνε καλά! (πολύ αισιόδοξη με βρίσκω και δεν ξέρω αν θα μου βγει σε καλό!;ρ) Αλλά δεν χάνουμε την αισιοδοξία μας!:ρ
Σήμερα έκανα την πρώτη μου προπόνηση ως παγκορασίδα! Χαχαχαχα αστείο ακούγεται έτσι:ρ Ωραία ήταν! Και ο Γιώργος ωραίος ήταν (γαμώ τις συνονυμίες μου;ρ) Αλλάά ποτέ με τον γιο του coach!:ρ Έλα 'ντάξει πλάκα κάνω! Η αλήθεια είναι ότι είμαι πτώμα. Αλλά έχω την εντύπωση ότι είμαι καλύτερα από πέρσυ. Επίσης έχω την εντύπωση -δηλαδή είμαι σχεδόν σίγουρη- ότι αύριο το πρωί θα είμαι τόσο πιασμένη που δεν θα μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι! But it's okay! Το μόνο που δεν είναι okay, είναι ότι δεν έχει Παρά 5 σήμερα. Τι να την κάνω εγώ την Εθνική?-.- Και να πω ότι είμαστε στο Euro. Ακόμα στα προκριματικά των προκριματικών είναι.
Ακούω ήδη σιγά σιγά τους ώμους μου να κάνουν κρακ-κρακ! Καληνύχτα και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε! (ουπς, κλεμμένο!:$)

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

This is MY life.

   Ναι ρε φίλε αυτή είναι η δική μου ζωή και δεν μπορείς να παίρνεις αποφάσεις για μένα. Είμαι υπερβολική και θα συνεχίσω να είμαι στην υπόλοιπη ανάρτηση γιατί απλά αυτό αισθάνομαι. Ποιος σου είπε ότι θέλω να μάθω οτιδήποτε? Και αν ήθελα θα στο έλεγα. Δεν με νοιάζει ούτε αν ο γκόμενός σου είναι κολλητός του, ούτε τίποτα. Και απορώ πως πιάνεις τέτοιες συζητήσεις χωρίς καν να μου το πεις πριν. Γιατί αν ήμουν εγώ θα στο έλεγα. Αλλά εσύ δεν είσαι εγώ, σωστά. Και με παίρνεις μεσ στην τρελή χαρά να μου πεις ότι το αγόρι σου είναι κολλητός του και μπορείς να μου πεις ότι θέλω γι΄αυτόν. Επίσης αν θες να ξέρεις δεν έμεινα μαλάκας επειδή χάρηκα αλλά επειδή δεν γουστάρω να πηγαίνεις και να λες διάφορα για ένα θέμα που με αφορά. Δεν ξέρω τι έχεις πει αλλά δεν με νοιάζει. Γιατί μπορεί να είναι λάθος αλλά εμένα μου αρκεί να κάθομαι να τον κοιτάω μέσα από αυτή την κωλοοθόνη και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να το ανατρέψεις αυτό πριν καν με ρωτήσεις. Τι, ηθελες να μου κάνεις έκπληξη? Και περίμενες μετά από σχεδόν ένα μήνα που έχουμε να μιλήσουμε σαν άνθρωποι να πετάξω από τη χαρά μου, να ουρλιάξω, και να σου πω "Για πες!"? Ε sorry αλλά και σε περίπτωση που ήθελα να μάθω, δεν θα έκανα έτσι. Πόσο μάλλον τώρα που δεν θέλω. Και κάνω έτσι γιατί εγώ δεν είμαι η θεά που είσαι εσύ, ούτε μπορώ να κάνω τις δημόσιες σχέσεις που κάνεις εσύ. Οπότε δεν θέλω να μάθει τίποτα. Ούτε αυτός και ούτε άτομα που δεν ξέρω καν, όπως ο γκόμενός σου και δεν ξέρω και γω ποιος άλλος. Και απλά έχω μετανιώσει που στο είπα.

Μόνο στις ταινίες!

   Μου αρέσουν οι ταινίες! Αλήθεια μου αρέσουν! Αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που γίνονται μόνο εκεί.
  • Ο πρωταγωνιστής δεν πεθαίνει ποτέ! Μα ΠΟΤΕ όμως! Και 3 πυρηνικές βόμβες να σκάσουν γύρω του, αυτός θα σηκωθεί και θα σώσει τον κόσμο.
  • Τα φιλιά στη βροχή. Ίσως να ζω σε λάθος πόλη, αλλά όταν βρέχει δεν έχω δει κανέναν να κάθεται αμέριμνος και να φιλιέται. Όλοι τρέχουν να πάνε κάτω από κανά υπόστεγο.
  • Οι άνθρωποι που απλά ανοίγουν τις πόρτες του. Γιατί εγώ άμα πάω σε ένα σπίτι στο άκυρο να βαράω κουδούνια, θα ρωτήσουν ή ποιος είναι ή θα κοιτάξουν από το ματάκι.
  • Τα τεράστια πρωινά. Και ρωτώ: ποιος έχει ξυπνήσει και το έχει φτιάξει αυτό το πρωινό-υπερπαραγωγή αφού όταν σηκώνονται είναι έτοιμο?
  • Οι νοικοκυρές με τις γόβες μέσα στο σπίτι. Εγώ γιατί δεν ξέρω καμιά γυναίκα που με το που ξυπνάει να ντύνεται και να φοράει και τις γόβες της για να μείνει στο σπίτι?
  • Όταν εκείνη κλαίει, εκείνος απλά γυρνάει πίσω, της ζητάει συγγνώμη και τη φιλάει. Πού βρίσκονται όλοι αυτοί οι τέλειοι γκόμενοι? 
Και αυτά είναι μερικά από αυτά που γίνονται  μόνο στις ταινίες!

    Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

    Ταξίδιαα:)

       Ναι είμαι ανάποδος άνθρωπος! Γράφω για τα ταξίδια όταν έχει φύγει το καλοκαίρι! Αλλά τα ταξίδια δεν έχουν εποχή. Μου αρέσει να ταξιδεύω. Γνωρίζεις έναν άλλο κόσμο που δεν μπορεί να στον μεταδώσει κανείς από βιβλία και ταινίες. Και υπάρχουν κάποιοι προορισμοί που είναι... όνειρο ζωής! (τουλάχιστον της δικής μου ζωής!)

    New York
    Κοίτα! Μόνο κοίτα! Δεν είναι μαγικά? Να περπατάς κάτω από τα φώτα και να μην σε νοιάζει τίποτα γιατί όλα επιτρέπονται εκεί! Γιατί δύο εβδομάδες δεν σου είναι αρκετές. Ή πολύ απλά γι' αυτό!

    Paris! (check!)
     Ήμουν κι εγώ εκεί! 5 μέρες είναι λίγες. Θέλω να ξαναπώ την μαγική φράση: "Ou est le metro le plus proche?" (θυμάσαιι?;ρ) Όσες φωτογραφίες και να βγάλεις δεν μπορείς να τα αποτυπώσεις όλα! Μια μέρα θα ξαναπάω!

    London
    Ναι ρε μαζί σου! Αν και δεν τους πολυπάω τους Άγγλους:$ Μου την δίνει η μούρη τους ρε παιδί μου! Αλλά Λονδίνο θέλω να πάω! Μου αρέσει η βροχή. London Eye!*.* (όχι εκεί δεν ανεβαίνω φοβάμαι!:ρ)

    東京都 
    Σε απλά Ελληνικά Τόκιο! Κοίτα πόλη! Θα είναι ένα υπέροχο ταξίδι είμαι σίγουρη. Απλά αμφιβάλλω αν θα το κάνω!

    Υ.Γ. Θα έμπαινε και η Ρωσία που προστέθηκε πρόσφατα στα όνειρα ζωής, αλλά την αναλύσαμε χτες!
     

    Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

    Να θυμηθώ να... πάω Ρωσία!

       Δεν πήγαμε Αλεποχώρι σήμερα. Ευτυχώς δηλαδή γιατί δεν είχα καμία όρεξη να τρέχω. Πήγαμε για κάτι ψιλοψώνια και εγώ πήρα κάτι που ήθελα από μικρή: μια υδρόγειο σφαίρα! Έκλεισα τα μάτια την γύρισα και την σταμάτησα με το δάχτυλό μου and guess! Έδειξε Ρωσία! Ομολογώ ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ σαν ταξίδι:$ Αλλά τώρα που το έδειξε η υδρόγειος Σκέφτηκα να πάω κάποια μέρα στο μακρινόόόό μέλλον!
       Άρχισα να ψάχνω καμιά πληροφορία όπως π.χ. πόση ώρα είναι αεροπορικώς αλλά δεν βρήκα. Δεν φαίνεται και πολύ μακριά πάντως. Πιστεύω γύρω στις 3 με 4 ώρες Το μόνο χρήσιμο που βρήκα είναι ότι οδηγούν από τα δεξιά. Οπότε καλό θα ήταν να μην πάω με αυτοκίνητο!:Ρ Επίσης βρήκα υπέροχες φωτογραφίες! Αλλά πολύ παλάτι ρε παιδί μου;$ Άσε που δεν τα καταλαβαίνω καλά αυτά τα βασιλικά εγώ:$ Αλλά τώρα δεν έχουν βασιλιά και τέτοια. Τώρα έχουν... προεδρευόμενη δημοκρατία. Αυτό δεν έχουμε κι εμείς?:ο Θα ήταν τέλεια το χειμώνα αλλά πιστεύω ότι δεν θα αντέξω τόσο κρύο!:$ Και άνοιξη μια χαρά θα 'ναι! Ναι ναι ναι! Θέλω να πάω εκεί! Απλά δεν έχω αποφασίσει ακόμα Μόσχα ή Αγία Πετρούπολη? Θα το ψάχνω τα επόμενα...16 χρόνια!

    Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

    Πού να τρέχουμε τώρα!:ρ

       Ήρθαα!:) Ναι δεν με φώναξε κανείς ήρθα από μόνη μου;ρ Άλλαξε το background! (ναι, όχι μόνο του εγώ το άλλαξα! Δηλαδή εμείς!) Μ'αρέσει! Είναι πιοο... χειμωνιάτικο? Μπορεί! Έφυγαν τα πολλά παπιά και ήρθε αυτό!Τέλος πάντων μ'αρέσει!;) Αύριο το πρωί θα πάρουμε τα βουνά. Ή καλύτερα τις θάλασσες. Θα πάμε Αλεποχώρι. Τουλάχιστον έτσι έλεγαν γιατί τώρα που γύρισα μου είπε:"ε καλά θα δούμε αν δεν βαριέστε εσείς" Ε λοιπόν αποφασίστε. Ή θα πάμε ή δε θα πάμε! Πρέπει να γυρίσουμε νωρίς γιατί την Κυριακή θα πάμε να γνωρίσουμε τον καινούργιο προπονητή από το volley λέει. Καλά πολύ ηλίθιο το να γνωρίζεις τον προπονητή έξω από το γήπεδο. Αφού έτσι κι αλλιώς εκεί θα τον ζεις. Και μπορεί να νομίζεις ότι δεν έχει διαφορά αλλά έχει. Όλοι μέσα στο γήπεδο συμπεριφέρονται αλλιώς;) Πφφ θα πάω πάντως;$ Άντε να δούμε τι θα γίνει κι εκεί... Επίσης έχει πιαστεί ο δικέφαλός μου. Ή ο τετρακέφαλος?: Αυτός που είναι κάτω από το μπούτι τέλος πάντων!Τι άλλο? Τίποτα νομίζω, ε? Α όχι! Αποφάσισα να βάζω σχεδόν σε κάθε ανάρρτηση μια εικόνα! Ακόμα κι αν δεν έχει σχέση με το θέμα!
    Αυτή για σήμερα!;*

    Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

    I can make me happy!:)


      3 οι αναρτήσεις σήμερα!:ρ Για σένα την κάνω περισσότερο! (ναι καλά άλλο που δεν ήθελα;ρ)Γιατί τελικά οι αναρτήσεις είναι καραμέλες;* Σήμερα λίγο μετά τις 6 έπεσα ξανά σε αυτή την ηλίθια μελαγχολία. Αυτό που κάθεσαι στον καναπέ και κλαις χωρίς να υπάρχει λόγος. Και εκεί που καθόμουν -γκλινκ- άναψε το λαμπάκι. Μπορώ να κάνω κάτι στον εαυτό μου για να νιώσω καλύτερα. Κι έτσι σηκώθηκα και πήγα και έφτιαξα κορμό! Είναι προτιμότερο να λιώνεις βούτυρο από το να σκέφτεσαι αν είναι ωραία η ζωή σου! Και κάπου ανάμεσα στο κακάο και τα μπισκότα πήρα την απάντηση. Ναι, είναι ωραία η ζωή μου και ναι υπάρχουν άνθρωποι που μ'αγαπάνε. Αισθάνθηκα πολύ περήφανη για μένα που μπόρεσα να κάνω κάτι για να νιώσω καλύτερα. Δεν λέω ότι αυτό πετυχαίνει πάντα. ΔΕΝ πετυχαίνει. Αλλά αν εγώ σήμερα δεν σηκωνόμουν από τον καναπέ δεν θα μάθαινα ποτέ αν θα ένιωθα καλύτερα μετά ή όχι. Οπότε αξίζει να προσπαθήσεις! Και μετά έκανα αυτό που έκανες εσύ πριν φύγεις. Ξέρεις που περπάταγες πάνω κάτω μες στο σπίτι και σκευτόσουν. Που ακόμα το κάνεις απλά δεν σε βλέπω τόσο συχνά. Και τώρα είμαι σίγουρη ότι σκεφτόσουν. Είναι ωραίο τελικά. Και σου βγαίνει αυθόρμητα! Σήμερα δεν θα σχολιάζουμε βλέποντας Παρα 5 γιατί εγώ η ηλίθια είχα ξεχάσει να ενεργοποιήσω τα δωρεάν μηνύματα οπότε πάπαλα η κάρτα:( Αλλά αύριο θα βάλω!:) Σκέφτηκα να σε πάρω τηλέφωνο σήμερα και να σου πω όλα τα παραπάνω, αλλά μετά σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερο να τα διαβάσεις. Εξάλλου ήθελες μια τρίτη ανάρτηση!;)

    Υ.Γ. Γεμάτη χρώματα η ανάρτηση!

    Κάτι σαν πρότυπα!

    Λαλαλα επέστρεψα και με μια μικρή παρότρυνση σκέφτηκα να κάνω άλλη μια ανάρτηση! Κάτι σαν πρότυπα λοιπόν! Διάσημοι -κυρίως- άνθρωποι που τους θαυμάζω, αν θες ναι τους συμπαθώ και αποτελούν κάτι σαν πρότυπο για μένα!

    Μαρία Σολωμού
     Ναι ρε φίλε εγώ αυτή τη γυναίκα την πάω γιατί δεν αλλάζει τις απόψεις της επειδή έτυχε να βγει στη τηλεόραση.

    Ναταλία Γερμανού
     Ασχολείται με την μουσική κυρίως και είναι πολύ καλή σε αυτό που κάνει. Έχω ακούσει ότι έχει χτυπήσει το όνομα του πατέρα της σε τατουάζ και νομίζω ότι είναι πολύ γλυκό!

    Γιώργος Καπουτζίδης
     Έχει χιούμορ. Και το χιούμορ προδίδει εφυΐα.

    Angelina Jolie
     Είναι εκθαμβωτικά όμορφη!

    Πάνος Μουζουράκης
     Ότι και να λέτε εγώ συνεχίζω να πιστεύω ότι είναι υπέροχος!

    Και τα καλύτερα για το τέλος!

    Στεφ
    (δεν έβαλα φωτογραφία σου γιατί δεν ήξερα αν ήθελες) Βασικά δεν ξέρω καν αν ξέρεις για το blog. Έχω να πω μόνο ότι τώρα τελευταία είμαστε πιο κοντά φανταστικέ αδερφέ!

    Μαρία
     (υπάρχουν και καλύτερες φωτογραφίες σου το ξέρω:$) Για όλους τους λόγους που ξέρεις και που θα γίνω κουραστική αν τους πω πάλι και για έναν ακόμη: Εσύ μπαίνεις παντού!

    Και τώρα φθινόπωρο(?)

       Αφού αποχαιρετήσαμε την μία εποχή έπρεπε να καλωσορίσουμε και την άλλη! Φθινόπωρο. Πάντα ονειρευόμουν ένα φθινόπωρο, με πεσμένα φύλλα στις αποχρώσεις του κίτρινου, ελάχιστο κρύο ώστε να φορέσεις τι λεπτές μακρυμάνικες μπλούζες, βροχές και μετά ουράνιο τόξο. Αλλά ποτέ δεν ήταν έτσι. Γιατί εδώ δεν είναι Λονδίνο:/ Δεν έχουμε δάση για να πέφτουν τα φύλλα και γενικά δεν έχουμε φθινόπωρο. Μέχρι τον Οκτώβριο κάνει ζέστη για κοντομάνικο και μετά αρχίζουν τα κρύα για φούτερ και μπουφάν. Ο πιο φθινοπωρινός καιρός που μπορεί να κάνει είναι ζέστη και υγρασία (ναι, αυτό που κολλάς ολόκληρος) και στην καλύτερη περίπτωση καμιά βροχή.
        Πφφφ, έπεσα πάλι. Και είχα πει ότι αυτή η αλλαγή εποχής δεν θα με επηρέαζε. Γιατί δεν έπρεπε. Γιατί δεν ήθελα.