Καληνύχτα!

Δεν ξέρω τι να γράψω. Δεν ξέρω πως να αρχίσω. Πώς να αρχίσω;  Ήθελα να περιγράψω όλο αυτό που ζω τους τελευταίους 3 μήνες, εκείνον και αυτά που αισθάνομαι. Για κάποιο λόγο όμως δεν γίνεται. Είναι πολλά και τώρα δεν γίνεται.
Ξέρεις κάτι; Το ξέρω ότι δεν βοηθάω και το ξέρεις κι εσύ. Όπως επίσης ξέρω ότι ουσιαστικά ποτέ δεν σε έχω βοηθήσει. Αλλά όπως σου έχω ξαναπεί ό,τι μαζί σου το εννοώ. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος. Όσο κι αν πιστεύω ότι θα το κάνει, δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως, είναι ότι δεν πρέπει να μετανιώνεις. Εσύ το έχεις παλέψει, το έχεις προσπαθήσει. Αν περάσει, θα ξέρεις πως έκανες ό,τι μπορούσες. Βλέπεις, δυο-τρία βράδια, είχε ξανάρθει στο μυαλό μου. Δεν ξέρω πως, αλλά δεν γύρισαν συναισθήματα. Θλιβερό, ε; Να έχεις νιώσει τόσα πολλά για έναν άνθρωπο και δύο μήνες μετά να υπάρχουν μόνο οι αναμνήσεις. Τέλος πάντων, ξέρεις τι γύρισε; Ένα "αν". Τι θα είχε γίνει αν τον έβλεπα συχνότερα, αν του είχα μιλήσει, ΑΝ! Και μπορώ να σου επιβεβαιώσω ότι αυτό το συναίσθημα είναι χάλια. Εσύ όμως δεν έμεινες εκεί και ναι είναι καλύτερο το γεγονός ότι το πήγες ένα βήμα παρακάτω.
Μόνο 25 μέρες μαζί σου; Δεν γίνεται, δεν μπορεί να μας μένει μόνο τόσο. Είχα πει ότι θα ήταν διαφορετικό, αλλά σήμερα συνειδητοποίησα ότι θα καταλήξω πάλι εκεί. Ξέρω πως είναι να σου λείπει κάποιος. Το έχω νιώσει, το θυμάμαι. Μία φορά είναι αρκετή. Δεν θα το αντέξω και δεύτερη. Δεν θα το αντέξω.

Μερικές φορές όμως, οφείλεις να είσαι καλά.

Είναι μία απ' αυτές, οπότε... Καληνύχτα!