...αλλά πάντα μπορείς να σηκώσεις το κεφάλι ψηλα και να κοιτάξεις τον ήλιο!

Γειααα:) Τι κάνετε; Εγώ κάνω μόνο αλλαγές. Αλλαγές σε συναισθήματα και συνεπώς στη ζωή μου, αλλαγές στο δωμάτιο, ε ήρθαν και οι αλλαγές στο λατρεμένο ιστολόγιο. Είναι πολύ ροζ; Θα δείξει, μπορεί να το βαρεθώ και να αλλάξει πάλι. Όπως ίσως έχεις καταλάβει αυτό το κείμενο δεν θα έχει θέμα!
Κι επειδή ακριβώς δεν θα έχει θέμα, θα πω κι εγώ τον πόνο μου! Αλεποχώρι το σ-κ. Ωραία ήταν δεν μπορώ να πω! Για να είμαι ειλικρινής το χρειαζόμουν. Και τη θάλασσα χρειαζόμουν. Σε ηρεμεί ρε παιδί μου! Αυτό που δεν χρειαζόμουν ήταν τα καψίματα. Η απεγνωσμένη προσπάθεια μαυρίσματος όχι μόνο δεν είχε αποτέλεσμα, αλλά κατέληξε σε κόκκινα σημάδια κυρίως στην αριστερή πλευρά του σώματος. Υπέροχα!-.-

Και μια που λέμε για παραλίες, άμμους κλπ, θέλω να δηλώσω ότι έχω ξεκινήσει beach volley. Γουαου?! Κουραστικό μεν, όμορφο δε. Όσο κι αν γκρινιάζω κάθε φορά που γυρίζω, η αίσθηση της άμμου στα πόδια είναι υπέροχη. Και γενικά η όλη ελευθερία που νιώθεις όταν παίζεις.Βέβαια δεν είναι και τόσο υπέροχη η άμμος που κολλάει στα χέρια, η άμμος που μπαίνει στα μάτια, η άμμος πάνω στο μπουκάλι σου!
Σήμερα είναι και ο τελευταίος -φιλικός- αγώνας volley (σκέτο χωρίς beach!). "Πολύ καλή εμφάνιση" είπαν για την προηγούμενη φορά. "Δεν επαναπαυόμαστε σε μια καλή εμφάνιση" είπε η προπονήτρια και ένα δίκιο το έχει.
Και για να κλείσουμε, πάρτε μία Θεωρία της Ράνιας:

Χαμογελάω ξανά -ακόμη και με λίγη προσπάθεια! Πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμένουμε ή όπως τα θέλουμε. Απογοητεύεσαι, πονάς, κλαις και αυτό μπορεί να κρατήσει καιρό. Σημασία όμως έχει να μην βυθιστείς σε αυτό. Να έρθει η στιγμή που θα πεις "Ως εδώ!", θα βγεις να κοιτάξεις όλα αυτά που έχανες τόσο καιρό και θα φωνάξεις "Έρχομαι!"