My pefect day!

Επηρεάζομαι πολύ από βιβλία, ταινίες κλπ. Πρόσφατα διάβασα το "Πριν φύγω" που η πρωταγωνίστρια σκέφτεται πώς θα ήταν η τέλειαμέρα της.

Η τέλεια μέρα. Υπάρχει; Αν υπάρχει τότε σίγουρα για μένα θα είναι κάπως έτσι...

Η τέλεια μέρα είναι η πιο ζεστή Παρασκευή του Μαΐου. Έχουμε σχολείο και γράφουμε Μαθηματικά. Το πρωί ξυπνάω δύο λεπτά πριν το ξυπνητήρι. Ανοίγω το κινητό και ένα ξεχασμένο "Καληνύχτα" από χτες το βράδυ με κάνει να χαμογελάσω. Μου έχει κολλήσει ένα τραγούδι, χαρούμενο ευτυχώς! Ρίχνω λίγο νερό στο προσωπό μου. Είναι δροσερό! Έχω χρόνο να ισιώσω τα μαλλιά, αλλά σήμερα είναι πολύ όμορφα, Θα τα αφήσω έτσι. Σοκολατένια cornflakes με γάλα. Πέρασε η ώρα νομίζω. Πάω να ντυθώ. Το φαρδύ μακρύ τζην ή την βερμούδα; Το δεύτερο μάλλον και μία φαρδιά μπλούζα από πάνω. Τι ώρα είναι; Έχω άλλα δέκα λεπτά μέχρι να κατέβω. Ξανατσεκάρω την τσάντα. Μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη.

-Μπαμπά, η ώρα είναι 8 εγώ φεύγω.

Παίρνω τσάντα και κατεβαίνω. Η Κορίνα είναι ήδη εκεί και με βρίζει που είμαι μες στην τρελή χαρά ενώ εκείνη νυστάζει. Φτάνουμε στο Δημοτικό. Μετά από λίγο έρχεται η Μαρία με την Ευαγγελία. Η Μαρία κάνει ανάποδα το "Εδώ δεν έχω πέσει ποτέ κι εδώ πάω έτσι". Η Ευαγγελία γελάει. Έρχονται και προχωράμε μαζί. Λέμε για άσχετα θέματα μέχρι που φτάνουμε στο σχολείο. Όλοι είναι χαρούμενοι σήμερα. Κάτι παιδιά πέφτουν πάνω μας και η Μαρία λέει "Αυτό το κακό συνήθειο..." αλλά δεν τελειώνει τη φράση της. Γελάω και χτυπάει το κουδούνι. Οι ώρες περνάνε αδιάφορα. Τώρα γράφω Μαθηματικά. Άγχος! Μπαίνω στην αίθουσα. Τα θέματα είναι εύκολα. Τελειώνω γρήγορα και είμαι σίγουρη. Έχω γράψει καλά. Κατεβαίνουμε για διάλειμμα. Σήμερα έχουμε 5ωρο. Άλλες δύο ώρες. Άντε να περάσουν, μετά είπαμε με την Μαρία ότι θα πάμε βόλτα. Το τελευταίο κουδούνι χτυπάει. Κατεβάζω απουσιολόγιο. Όταν βγαίνω, μπαίνει. Ψιθυρίζω ένα "γεια". Δεν είμαι σίγουρη ότι μ' άκουσε. Μ' άκουσε! "Γεια σου!" Χαμογελάω και φεύγω.

-Άντε 50 ώρες

-Μην γκρινιάζεις! Πάμε;

Φεύγουμε. Και βασικά δεν ξέρουμε πού πάμε, αλλά περνάμε πολύ καλά στο δρόμο. Όχι! Δεν γίνεται να είναι αυτός εδώ! Παγώνω. Τον κοιτάω επίμονα. Τον πλησιάζω. Είναι η τελευταία μου ευκαρία άλλωστε. 

-Σ'αγαπάω, του λέω και του δίνω ένα απαλό φιλί.

Μόνο και μόνο για να έχω να θυμάμαι τη γεύση των χειλιών του.

Δεν περιμένω να δω την αντίδρασή του. Πάντως δεν με σταμάτησε. Θέλω να γυρίσω πίσω, να τον ρωτήσω αν του το κάνουν συχνά αυτό, αλλά δεν το κάνω. Ό,τι είχα να πω το είπα.

Κάνουε βόλτες πάνω κάτω στο δρόμο και γελάμε. Πόσο μ' αρέσει! Η Μαρία βρήκε αυτή τη μπλούζα με την αγγλική σημαία και ναι! κατάφερα να την πείσω να την πάρει. Γυρνάμε πίσω. Δεν θέλω να πάω σπίτι ακόμα. Καθόμαστε στο γνωστό μάρμαρο στη γωνία της πολυκατοικίας. Ναι, μάλλον θα ανέβουμε.

Το σπίτι είναι αρκετά δροσερό. Ό,τι χρειαζόμουν αυτή τη στιγμή! Τι θα φάμε; Μμμ ενδιαφέρον! στις 7 έχουμε αγγλικά. Σε 5 ώρες; Δεν περνάνε με τίποτα. 

-Στέφανε, θες να παίξουμε;

Και παίζουμε. Όπως όταν είμασταν παιδιά. Χτυπιόμαστε με τα μαξιλάρια, με κουκουλώνει με το ένα, εγώ εκνευρίζομαι και τον δαγκώνω. Με αφήνει και γελάμε. Συνεχίζουμε με άλλο παιχνίδι. Θυμάσαι αυτό με τα χέρια; Έχασα. Δεν πειράζει, είχαμε πολύ καιρό να το κάνουμε. Πήγε κιόλας 6; Αρχίζω να ετοιμάζομαι.

-Τι θα βάλεις;

-Ε, μάλλον αυτά που φόραγα το πρωί.

-Βάλε μαγιό από μέσα μάλλον θα βουτήξουμε.

-Α ναι, έχει παραλία μετά, το ξέχασα.

Εννοείται πως δεν το είχα ξεχάσει! Μετά το φροντιστήριο θα πάμε στην παραλία με τα παιδιά. Ναι, τελικά λέω να βάλω το μαγιό από μέσα. Το μαύρο; Ναι ναι, το μαύρο! Έτοιμη!

Το μάθημα στα αγγλικά είναι υπέροχο. Πάντα περνάμε ωραία όταν κάνουμε speaking. Πόσο έχουμε ακόμα; 10 λεπτά. Άντε άντε να τελειώνουμε! 

Μπαίνω στο αυτοκίνητο. Μια ώρα δρόμος από 'δω περίπου. Δεν πειράζει μ' αρέσει να ταξιδεύω βράδυ. Χαζεύω τα αυτοκίνητα. Πού πάνε όλοι αυτοί άραγε; Είναι όλοι τόσο χαρούμενοι ή είναι πιεσμένοι με τα προβλήματα της καθημερινότητας;

Τι, φτάσαμε; Κιόλας; Μάλλον αργήσαμε! Οι περισσότεροι είναι ήδη εκεί. Κάθομαι στην άμμο και ακούω μόνο το κύμα. Ίσως και κάτι ονόματα από 'δω κι από 'κει. Κοιτάω τον ουρανό. Δεν έχω δει ποτέ αστέρια να πέφτουν. Μάλλον δεν θα μου κάνουν τη χάρη ούτε σήμερα. Θέλουν να πάε πιο εκεί να ανάψουμε φωτιά και να καθίσουμε τριγύρω.

-Μαρία θα έρθεις;

-Ε; Ναι σε λίγο.

Ξέρω ότι είναι καλά. Απομακρύνομαι. Είναι ωραία εδώ. Ούτε που κατάλαβα πότε τι κανονίσαμε να βρεθούμε όλοι αυτοί εδώ. Σημασία έχει ότι έγινε! Όπα κάτσε... Ο Μιχάλης είναι αυτός; Ο Μιχάλης είναι! Πρέπει να πάω να της το πω. Καλά τι κάνει αυτός εδώ; Δεν έχει νόημα να τρέξω, τον εντοπίζει από χιλιόμετρα. Κάτι ψάχνει. Τι ψάχνει; Τώρα υποτίθεται ότι πρέπει να πάω να τον χαιρετήσω; Όχι, αφού έτσι κι αλλιώς δεν τον ξέρω. Την κοιτάει. Φαίνεται να βρήκε αυτό που έψαχνε. Τη Μαρία έψαχνε; Ναι! Πλησιάζει αργά, λες και ντρέπεται να το κάνει. Να κάνει τι; Κάθεται δίπλα της και είναι άκρως συμετρικός! Αλλά δεν τον κοιτάει. Κοιτάνε μαζί το άπειρο. Αρχίζουν και μιλάνε. Δεν μπορώ να ακούσω τι λένε. Ρε τι γίνεται, έχω χάσει επεισόδια; Γελάνε. Γελάνε μαζί και γελάνε πολύ. Ο Τάσος! Όλοι εδώ είναι; Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Σηκώνομαι, αυτόν θα πάω να τον χαιρετήσω.
-Εε... γεια!
-Γεια...
-Πού έμαθες ότι θα είμασταν εδώ;
Γυρνάει το βλέμμα του.
-Ο Μιχάλης;
Δεν ήξερα ότι έκαναν παρέα. Βέβαια απ' ότι φαίνεται πολλά δεν ξέρω!
-Ναι. Ξέρεις το πρωί δεν είπαμε πολλά και είπα να έρθω εδώ. Ελπίζω να μην υπάρχει πρόβλημα.
Μα ποτέ δεν λέμε πολλά! Το "γεια" ήταν άθλος! Και εννοείται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα!
-Πάμε προς τα 'κει;
Όχι, έλα κάτσε λίγο εδώ. Θέλω να σου πω πολλά. Θέλω να αρχίσουμε να μιλάμε για διάφορα θέματα, που να μην συνδέονται μεταξύ τους.
-Ναι, ό,τι θες.
Δεν μιλάμε. Νιώθω την παρουσία του δίπλα μου όμως. Περπατάει ωραία. Περπατάει όπως πρέπει. Πρέπει να τον έχω γεμίσει άμμο. Τον αισθάνομαι να σταματάει. Σταμματάω κι εγώ. Τον κοιτάω και χαμογελάει. Δεν μπορώ να μην κάνω κι εγώ το ίδιο. Δύο λεπτά στεκόμαστε εκεί. Συνεχίζουμε. Αρχίζουμε και μιλάμε με τα παιδιά. Νιώθω πολύ πιο άνεται τώρα. Η Μαρία είναι ακόα εκεί με τον Μιχάλη. Ό,τι και να λένε περνάνε καλά. Φαίνεται! Σηκώνονται και έρχονται προς εμάς. Την κρατάει από τη μέση. Είναι αυτό που φαντάζομαι; Κάθονται δίπλα και σκύβω  στ' αυτί της: "ΘΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑ", αρκετά σιγά ώστε να μην ακουστεί και αρκετά δυνατά για να καταλάβει ότι το ύφος μου.
Αρχίζουμε και τραγουδάμε. Τι ώρα είναι; Αργά. Δεν με νοιάζει. Τίποτα δεν με νοιάζει τώρα. Έχω περάσει την τέλεια μέρα μου και γύρω μου βρίσκονται άνθρωποι που αγαπάω. Ή που με έχουν κάνει χαρούμενη. Ή που έπρεπε να βρίσκονται στην τέλεια μέρα μου τέλος πάντων!
Αρχίζουν και μπαίνουν στη θάλασσα. Μπαίνω κι εγώ. Πάντα με φόβιζε η θάλασσα το βράαδυ. Τώρα δεν φοβάμαι τίποτα πια...




Και τώρα έλα να παίξουμε! Περιέγραψε κι εσύ τη δική σου τέλεια μέρα. Όπως φαντάζεσαι ότι πρέπει να είναι!