...η αποτυχία σου χτύπησε την πόρτα...

   Είσαι γενικά καλή μαθήτρια. Στα μαθηματικά το παλεύεις. Έχεις έναν καθηγητή που από την πρώτη στιγμή που τον είδες τον συμπάθησες και αυτό είναι υπέρ σου. Στο πρώτο τρίμηνο γράφεις 20. Στο δεύτερο 16 (ας πούμε ότι ήταν μια κακή στιγμή). Οι γραπτές εξετάσεις στο τέλος είναι η μόνη σου ευκαιρία για να αποδείξεις πως το 16 ήταν μια κακή στιγμή και όχι το 20 μια καλή.
   Πας,διαλέγεις θεωρία, την γράφεις και σκεύτεσαι να διαλέξεις και δύο ασκήσεις άλγεβρα μια που είσαι καλή. Σου φαίνονται υπερβολικά εύκολα τα θέματα -και είναι. Όταν κατεβαίνεις κάτω, διαπιστώνεις ότι έχεις προσθέσει ένα μηδενικό παραπάνω και επομένως έχεις χάσει την ευκαιρία να του αποδείξεις πως αξίζεις.
   Εγώ προσωπικά έβαλα τα κλάματα... Εσείς πώς θα αντιδρούσατε;