Αυτά τα μάτια

 Τα μάτια που δακρύζουν από το γέλιο,

τα μάτια που λάμπουν πάντα,

τα μάτια που κοιτάζουν ειρωνικά και με αγάπη.
Τα μάτια που δεν είναι ούτε γαλάζια, ούτε πράσινα.
Που δεν έχουν τίποτα ξεχωριστό.
Που δεν αξίζει να τα προσέξεις.

Αυτά, τα ίδια μάτια τις νύχτες κλαίνε.

Κλαίνε, μα κλαίνε ήσυχα.

Να μην τα δει κανείς.

Αυτά τα μάτια, κλείνουν μόνο για να σε ονειρεύονται.

Για να ονειρεύονται εσένα.

Εσένα που δεν θα τα δεις ποτέ να κλαίνε.

Μα ούτε και να γελούν.

Εσένα που δεν θα τα δεις ποτέ να σε κοιτούν.

Κι όμως μόνο αυτό θέλουν.

Να σε κοιτάξουν για λίγο.

Να σου μιλήσουν χωρίς λέξεις.

Να καταλάβεις χωρίς λέξεις.

Να τα κοιτάξεις κι εσύ.

Και μετά να κλείσουν.

Να κλείσουν κι εσύ να 'σαι εκεί.

Και όταν ανοίξουν να είσαι πάλι εκεί.

Βλέπεις, αυτά τα μάτια τα έχεις πληγώσει και δεν το ξέρεις.

Γι'αυτό δεν σε κατηγορούν.

Ποτέ δεν το 'χουν κάνει.

Ξέρεις, αυτά τα μάτια, είναι τα δικά μου!