Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Καλή τύχη...!

Οι περισσότεροι που θα διαβάσετε αυτή την ανάρτηση, μπορεί να βρείτε αυτά που λεώ ηλίθια ή εντελώς δραματικά ή ανούσια, αλλά για μένα έχουν σημασία...

   4 χρόνια volley, τα 3 με την ίδια μοναδική προπονήτρια (πρόσεχε το μοναδική δεν σημαίνει τέλεια). Είχα δεθεί υπερβολικά μαζί της. Την ήξερα, δηλαδή όλες εκεί μέσα την ξέραμε. Την προπόνηση που έκανε, την επόμενή της κουβέντα. Έφυγε, για την ακρίβεια φεύγει αύριο. Θεσσαλονίκη ο προορισμός.(όχι και πολύ κοντά, ε?) Δεδομένο το ότι φεύγει και από την ομάδα.  Σήμερα ήταν η τελευταία μέρα. Ακόμα και τώρα (1 ώρα μετά από το τέλος της προπόνησης) δεν έχω καταλάβει γιατί σήμερα σε κάθε λέξη της (που απευθυνόταν σε μένα) βούρκωνα. Και ναι, έκλαψα όταν έγραφα στην μπλούζα που εμείς είχαμε τυπώσει με την φωτογραφία μας. Είμαι βουρκωμένη ακόμα και τώρα, που γράφω.
      
     Καλή τύχη, λοιπόν... Και όπως είπατε μπορεί σε 5 χρόνια να είμαστε σπίτι σας!=) Απλά...Προσπαθήστε να είστε εδώ 27 Αυγούστου...

2 σχόλια: