Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

...κάποτε μου την έσπαγε το καρέ της..

   Επέστρεψα πολύ γρήγορα, ε? Δεν πειράζει!(πειράζει?:$) Αυτή τη φορά όμως ήρθα για μία πολύ ξεχωριστή ανάρτηση! Και ξεκινάω!

 Θα πιάσω τα πράγματα με χρονική σειρά!

   Δεν την ήξερα καθόλου. Δηλαδή πηγαίναμε στο ίδιο φροντιστήριο αγγλικών. 2 φορές την βδομάδα, σιγά το πολύ που την έβλεπα. Μετά χωρίστηκαν τα τμήματα και δεν την έβλεπα καθολου. Και αν τότε μου την έσπαγε το καρέ της, τώρα είναι αυτή που εμπιστεύομαι περισσότερο! Που εμπιστεύομαι. Σκέτο. Δεν ξέρω ή μάλλον δεν θυμάμαι πως πλησιαστήκαμε! Δεν έχει σημασία! Δεν μπορώ να την περιγράψω! Συγγνώμη αν το περιμένατε. Απλά δεν μπορώ! Όπως δεν μπορώ να πετάξω! Και είχα δυσκολευτεί πολύ να απαντήσω στην ερώτηση που μου είχε κάνει εκείνη:"Γιατί με έχεις φίλη?" Τι μπορούσα να απαντήσω? Γιατί μπορω! Γιατί έτσι απλά μου κάνεις κλικ! Δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ με την άποψη σε βρίζω-με βρίζεις-δεν μιλάμε μετα. Αν και είμαι σίγουρη πως εκείνη έχει μπει πολλές φορές στον πειρασμό (και θα είχε και δίκιο:Ρ) Είναι η πρώτη που μαθαίνει ό,τι μου συμβαίνει! Έχει τρομερές απορίες αλλά την Λ-Α-Τ-Ρ-Ε-Υ-Ω!
   Αυτά μπορώ να πω για εκείνη! Δεν ξέρω αν θα μπορέσετε να καταλάβετε το χαρακτήρα της ή τι ακριβώς είναι για μένα. Και όσο ψωνίστικο κι αν ακούγεται (ναι, και αυτό!) δεν με νοιάζει! Με νοιάζει μόνο που την έχω δίπλα μου!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου