Όταν όλος ο κόσμος κινείται το να μένεις σταθερός είναι σαν να πηγαίνεις προς τα πίσω...
Αν δεν αλλάζεις, κινδυνεύεις να χαθείς...
Και με όλα αυτά καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να αλλάζεις συνεχώς. Ότι πρέπει να πηγαίνεις ανάλογα με τις καταστάσεις, ανάλογα με το πλήθος. Και τι γίνεται αν δεν μπορείς? Αν θέλεις να μείνεις σταθερός για λίγο σ'αυτό που πιστεύεις, σ'αυτό που αν μη τι άλλο πίστευες ότι θα κρατήσει για πάντα?
Για πάντα?
Μα τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Όλα κάποια στιγμή τελειώνουν. Κάνουν τον κύκλο τους και φεύγουν. Μένουν μόνο οι αναμνήσεις.
Γιατί η ζωή είναι γεμάτη κύκλους.
Το για πάντα είναι πρακτικά αδύνατο. Το ξέρεις, έτσι? Και αν όλοι το ξέρουμε γιατί είμαστε τόσο αφελείς που συνεχίζουμε να το λέμε και να το πιστεύουμε? Ο ενθουσιασμός, ο αυθορμητισμός, η στιγμή. Σίγουρα όλα αυτά παίζουν κάποιο ρόλο.
Και όταν περάσει ο καιρός και έρθει η ώρα να κλείσει ο κύκλος, όλοι προσπαθούμε να το κρατήσουμε για λίγο ακόμη. Έχει νόημα όμως? Για πόσο μπορείς να κρατήσεις ζωντανό κάτι που ουσιαστικά έχει τελειώσει?
Σε πονάει να βλέπεις έναν κύκλο να κλείνει. Είσαι εκεί και προσπαθείς ξανά και ξανά να επαναφέρεις όλα αυτά που έζησες, να το κάνεις να διαρκέσει για λίγο ακόμα, μέχρι να είσαι έτοιμος να το αφήσεις. Πονάει να βλέπεις τις δυνατές μοναδικές στιγμές να λιγοστεύουν και να τελειώνουν. Πονάει να πρέπει να σε εγκαταλείψουν και εσύ απαθής να στέκεσαι εκεί.
Είναι γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν με διαφορετική ταχύτητα και μετατρέπονται σε κάτι ξεχωριστό ο καθένας. Το για πάντα που έλεγαν παλαιότερα μπορεί να μην τους καλύπτει πλέον. Δεν είναι σε θέση να κρατήσουν τις υποσχέσεις που έδωσαν.
Και τότε ο κύκλος κλείνει.
*Είμαι από αυτούς που αλλάζουν πολύ αργά.
Μπέρδεμα το άρθρο ε?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου