Οι νύχτες μας αλλάζουν

Όχι... Ούτε έχω αναρωτηθεί, ούτε το έχω πιστέψει. Γιατί δεν μπορώ. Γιατί είναι ο Μιχάλης. Γιατί ο Μιχάλης για μένα είναι τα πάντα. Γιατί ουσιαστικά ο Μιχάλης είναι ένα όνειρο. Και όλα τα όνειρα αξίζουν. Γιατί δεν έχω ξανανιώσει ποτέ έτσι. Γιατί έμαθα να αγαπάω. Γιατί ο Μιχάλης είναι ο Μιχάλης. Και μόνο εσύ ξέρεις τι αισθάνομαι. Γιατί είναι τα πάντα και ποτέ δεν αναρωτήθηκα αν αξίζει...

Είναι Χριστούγεννα. Είναι χαρούμενες μέρες. Μου είναι πολύ δύσκολο να έχω να τον δω 9 μήνες. Κι όμως είμαι εδώ γιατί αξίζει. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω. Και για σένα αξίζει. Και τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ τι άλλο μπορείς να κάνεις. Αύριο θα μπορώ. Σε κάνει χαρούμενη, αυτό να κρατάς. Μην τα σκέφτεσαι. Όχι σήμερα. Δεν είμαι αναίσθητη, κάνω αυτό που θεωρώ καλύτερο.

Γιατί δεν θα γνωρίσει πολλούς ανθρώπους στη ζωή του που θα του δώσουν τόση αγάπη. Δεν θα τον αγαπήσουν πολλοί άνθρωποι γι' αυτό που είναι πραγματικά.

Το ξέρω. Γι' αυτό κάποια στιγμή πρέπει να το μάθει. Ακόμα και σε 3 χρόνια, πρέπει να το μάθει.

Ναι το ξέρω... Γιατί πραγματικά ακόμα και αν δεν γίνει τίποτα, θα ήταν κρίμα να μην μάθει ποτέ τι συναισθήματα μπορεί να προξενήσει σε κάποιον. Σε μένα.

Θα τονωθεί η αυτοπεποίθησή του στην τελική!

Και στην αρχή ήταν κόλλημα. Τώρα δεν είναι. Είναι κάτι δυνατό(τερο)

Πάρα πολύ... Και ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω ότι αξίζει. Μπορεί να αναρωτιόμουν, αλλά ήξερα μέσα μου. Και τότε ξεγελάστηκα. Δεν σταμάτησα ποτέ.

Δεν ξέρω. Δεν ξέρω γιατί όταν θες κάτι πολύ το σύμπαν ΔΕΝ συνωμοτεί για να το αποκτήσεις. Δεν ξέρω γιατί δεν υπάρχουν τα παραμύθια. Δεν ξέρω γιατί δεν μπορεί να καταλάβει χωρίς να του μιλήσεις. Δεν ξέρω γιατί όλα είναι τόσο δύσκολα.

Και αισθάνομαι χάλια. Γιατί δεν είσαι υποχρεωμένη να με ακούς. Έχεις τα προβλήματά σου και σε γράφω. Εσύ πάντα είσαι εκεί όταν σε χρειάζομαι. Και εγώ σε ζαλίζω. Σου μιλάω συνέχεια για το πρόβλημά μου. Ο Μιχάλης και ο Μιχάλης και ο Μιχάλης.. Συγγνώμη. Απλά είσαι ο μόνος άνθρωπος που δεν βαριέται. Που κάθεται να μ'ακούει να μιλάω για το ίδιο πράγμα συνέχεια. Και δεν το κάνεις από υποχρέωση, αλλά επεισή θες.

Αυτό να μην το ξαναπείς ποτέ. Ακούς; ΠΟΤΕ. Γιατί αν είναι κάτι που μας έχει κρατήσει είναι αυτές οι συζητήσεις.

Και αυτές οι συζητήσεις είναι γύρω από το Μιχάλη. Όλες. Και δεν ξέρω γιατί τον έχω αφήσει να επηρεάσει τη ζωή μου τόσο. Έχει γίνει κομμάτι μου. Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Και τώρα κλαίω. Και ξέρεις ότι κλαίω. Και κλαίω γιατί δεν ξέρω γιατί.

Είναι κομμάτι σου γιατί ερωτεύτηκες και δεν μπορείς να το διώξεις. Και κλαις γιατί θέλεις να ξεσπάσεις. Να βγάλεις όλο αυτό.

Και το κακό είναι ότι δεν θέλω να μου φύγει όλο αυτό. Αυτό που νιώθω. Να ξέρω ότι ένας άνθρωπος σημαίνει τόσα πολλά. Να ανυπομονώ να τον δω. Αυτές οι γαμιμένες πεταλούδες. Το χαμόγελω όταν τον βλέπω. Το γέλιο του, τα μάτια του, οι κινήσεις του.

Φυσικά και δεν θες! Γιατί είναι το πιο υπέροχο συναίσθημα! Γιατί πέρα από αυτές τις στιγμές υπάρχουν πάάρα πολλές άλλες που απλά πετάς!

Ναι. Εννοείται. Πετάω όταν είναι κοντά. Πετάω γιατί μου αρκεί να τον βλέπω να χαμογελάει. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν θέλει να γίνουμε φίλοι.

Αυτό δεν μμπορώ να το μάθω. Και πραγματικά εύχομαι να μπορούσα. Μόνο εσύ με ξέρεις. όνο εσύ ξέρεις ότι δεν είμαι ένα χαζοχαρούμενο που γελάει συνέχεια, ότι υπάρχει κάτι πίσω από αυτό. Απλά ήθελα να στο πω.

Ότι το ξέρω το ξέρω. Γιατί εσύ με έχεις αφήσει να το μάθω. Γιατί με έχεις εμπιστευτεί.

Γαμώτο δεν τις μπορώ αυτές τις νύχτες! Θέλω να μου υποσχεθείς ότι δεν θα φύγεις ποτέ.

Και ξέρω ότι δεν μπορείς να βοηθήσεις γιατί σ' αυτά που ρωτάω μμόνο ο Μιχάλης μπορεί να απαντήσει. Απλά κουράστηκα να τα κρατάω μέσα μου. Φοβάμαι ότι θα σκάσω, Ελένη. Και εδώ και μια ώρα και, σου λέω τα ίδια και τα ίδια. Και φοβάμαι ότι θα με βαρεθείς.

Ποτέ ματάκια μου. Πάντα εδώ θα 'μαι. Εγώ φοβάαι μην κουραστείς. Έχω απαιτήσεις από τους ανθρώπου και δεν δίνω πολλά. Μα σε παρακαλώ μην φύγεις από 'δω...

Γαμώ το καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις καμία απαίτηση; Ότι στην φιλία μας ασχολούμαστε μόνο με τα δικά μου θέμα; (βλ. Μιχάλης, Μιχάλης και ο Μιχάλης) Αισθάνομαι ότι δεν σε βοηθάω. Κάνεις τα πάντα για μένα κι εγώ τίποτα. Εκνευρίζομαι χωρίς λόγο και χωρίς να φταις εσύ. Και ξεσπάω πάνω σου. Γιατί όταν σου λέω "τίποτα" δεν ξέρω σε ποιο γεγονός να δικαιολογήδω τον θυμό μου.

Βοηθάς. Χωρίς να το καταλαβαίνεις. Και σ' ευχαριστώ για όλα.

Ναι, απλά αν ήμουν στη θέση σου, κάποια στιγμή θα έλεγα ένα άντε γαμήσου και θα έφευγα. Γιατί δεν είμαι αρκετή. Και δεν ξέρω και αν η αγάπη ου για τον Μιχάλη είναι αρκετή. Αν είμαι.

Αλλά εγώ δεν το λέω! Και είσαι αρκετή. Περισσότερο απ'όσο μπορείς να καταλάβεις.

Μπορεί να μην σ'αγκαλιάζω, να μην σε φιλάω, να μην λέω σ' αγαπάω, να 'μαι ψυχρή... Να μην παίζω με τα μαλλιά σου.

...αλλά είσαι πάντα εδώ. Αληθινά εδώ.

Ίσως.

Ναι!

Είχαμε πει ότι θα κάνουμε κι άλλο κείμενο. κι άλλο δικό μας κείμενο. Να το λοιπόν! Χωρίς καν να το έχουμμε προσχεδιάσει!