Ναι! Μόνο έτσι μπορούν να χαρακτηριστούν.
Παγωμένες.
Στιγμές που δεν είσαι αρκετά χαρούμενος για να γελάσεις.
Που δεν είσαι αρκετά στεναχωρημένος για να κλάψεις.
Που δεν είσαι αρκετά θυμωμένος για να φωνάξεις.
Στιγμές που οι ήχοι μοιάζουν εκκωφαντικοί.
Που τα φωτάκια από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο ζεστό σπίτι φαντάζουν φτηνά λαμπιόνια σε μία παγωμένη και ερημική πλατεία, τόσο αταίριαστα μεταξύ τους.
Όλοι γύρω σου φέρονται σαν περαστικοί. Άνθρωποι που θα έπρεπε να καταλαβαίνουν το κάθε σου βλέμμα, κάνουν σαν να μην το βλέπουν. Ή μήπως όντως δεν το βλέπουν;
Στιγμές που δεν έχουν κανένα νόημα. Που θες απλά να περάσουν, χωρίς να αφήσουν τίποτα πίσω τους. Και βασικά δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς, ποτέ δεν αφήνουν αναμνήσεις.
Σκόρπιες λέξεις, σκόρπιες σκέψεις, που δεν μπορείς με τίποτα να τις συνδέσεις.
Λόγια που δεν έπρεπε να έχεις πει.
Πράξεις που δεν έπρεπε να έχεις κάνει.
Αλλά και καλές στιγμές! Πολύ καλές!
Όλα γυρίζουν μέσα στο μυαλό σου. Και δεν στέκονται.
Έρχονται και φεύγουν.
Ας φύγουν τώρα οι σκέψεις.
Ας μην μείνουν άλλο εδώ.
Δεν τις αντέχω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου