Μέσα από άλλα μάτια...

H αλήθεια είναι ότι δεν έχω θέμα. Γενικά αυτές οι μέρες είναι κάπως. Σαν να μην έχουν νόημα ένα πράγμα. Προσπαθούσα να μην σκέφτομαι, απλά να βλέπω την κάθε στιγμή χωρίς "αν" και "γιατί". Δεν βοηθάει όμως. Οπότε αποφάσισα να σκέφτομαι και όπου (σε όποιον) βγάλει.

Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς σε βλέπουν οι άλλοι? Οι φίλοι σου, οι καθηγητές σου, οι περαστικοί στο δρόμο. Έχεις σκεφτεί τι μπορεί να εκπέμπεις?

Εγώ ας πούμε αν περιέγραφα τον εαυτό μου θα έλεγα ότι: είμαι σχετικά κοντή, όχι ιδιαίτερα αδύνατη, χωρίς κάποιο δυνατό χαρακτηριστικό (βλ.μεγάλα ή μπλε/πράσινα μάτια) Εκπέμπω κάτι τελείως αδιάφορο. Δεν είμαι από αυτούς που κάνουν "δημόσιες σχέσεις", αν δεν με γνωρίσεις καλά δεν θα με συμπαθήσεις.

Αλλά δεν ξέρω πως φαίνομαι μέσα από τα μάτια των άλλων. Τα δικά σου, τα δικά του... 

"Για τον κόσμο είσαι απλά κάποιος, για κάποιον μπορεί να είσαι όλος ο κόσμος", λένε. Ε λοιπόν πολύ θα ήθελα να γνωρίσω αυτόν τον "κάποιο". Να δω γιατί είμαι ο κόσμος του. Υπάρχει όμως? Υπάρχει όντως κάποιος εκεί έξω που να περιμένει μόνο για μένα? Αυτό το "άλλο μισό" που λένε? 

Πόσο ρομαντικά, ανούσια, ηλίθια ακούγονται όλα αυτά? Ποτέ δεν περίμενα τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο. Ούτε τώρα περιμένω την πάπια με το κόκκινο;ρ Περίμενα αυτόν που θα μου κάνει κλικ. Τώρα το πως και το γιατί μου έκανε κλικ αυτός, άλλο θέμα;ρ

Τα χέρια μου έχουν αρχίσει να (ξανά)παγώνουν, οπότε λέω να πάω να πάρω τηλ την Μαρία και μετά να τα βάλω κάτω από την κουβέρτα!:*

 

*κάπως έτσι λύνω ασκήσεις μαθηματικών!;ρ