Το βιβλιοπωλείο στην άκρη του δρόμου...

Αυτό είναι! Εκεί θέλω να δουλέψω μια μέρα!

Σε ένα παλιό μικρό διώροφο βιβλιοπωλείο με ξύλινα πολυκαιρισμένα ράφια. Θα έχει σπάνιες εκδόσεις βιβλίων. Μόνο εκεί θα μπορείς να τα βρεις. Και τα βιβλία θα είναι ταξινομημένα με βάση το θέμα, τις εκδόσεις ή τον συγγραφέα. Επιμελώς ατημέλητα τοποθετημένα στα ράφια. Αυτά στον κάτω όροφο. Γιατί στον πάνω θα υπάρχουν λίγα πράγματα. Ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι, με δύο ξύλινους πάγκους. Εκεί θα κάθεται όποιος θέλει να μελετήσει κάποιο βιβλίο, χωρίς να το αγοράσει. Στη γωνία, θα υπάρχει ένας καναπές. Ένας διθέσιος καναπές με καρό-σκοτσέζικο ύφασμα. Και δίπλα ένα μικρό τραπεζάκι με ένα φωτιστικό γραφείου. Ίσως σε πορτοκαλί απόχρωση.
Το χειμώνα που δεν θα έχει πολύ κόσμο θα μπαίνω μέσα με μια ζεστή σοκολάτα, θα ανάβω τα φώτα και θα κάθομαι πίσω από το ταμείο διαβάζοντας κάποιο βιβλίο που ήδη θα έχω αγοράσει. Το μεσημέρι θα μπαίνεις εσύ, χαρούμενη, με κάποιο κασκόλ ή σκουφί και κρατώντας φαγητό. Θα γυρίζουμε την ταμπελίτσα από "Ανοικτό" σε "Κλειστό" και θα ανεβαίνουμε στον πάνω όροφο. Θα καθόμαστε στον καναπέ και θα τρώμε, γελώντας για διάφορα άσχετα πράγματα! Το βράδυ θα έρχεσαι να με παίρνεις εσύ. Με το αυτοκίνητο ή ίσως τη μηχανή. Θα πηγαίνουμε σπίτι και θα καθόμαστε αγκαλιασμένοι στον καναπέ, τυλιγμένοι με μια κουβέρτα. Θα σου ψιθυρίζω "Ο κόσμος είναι τρελός" και θα μου απαντάς πως θα με αγαπάς για πάντα. Θα γελάω κι εσύ απλώς θα με φιλάς. Μετά θα καθόμαστε σιωπηλοί, όχι γιατί δεν έχουμε τι να πούμε, αλλά γιατί δεν χρειάζεται να πούμε κάτι.
Τα καλοκαίρια όμως θα είναι αλλιώς. Θα έχει περισσότερο κόσμο και εγώ θα πηγαίνω πάνω κάτω, πληκτρολογώντας κάποιο βιβλίο στον υπολογιστή, ή ψάχνοντας κάποιο άλλο στα ράφια. Το βράδυ θα βγαίνουμε όλη η παρέα μαζί και θα καταλήγουμε ξημερώματα σε κάποιο σπίτι, πίνοντας τα τελευταία ποτά.
Και έτσι θα κυλάει ο χρόνος...