Ναι, ναι σήμερα ήμουν κ εγώ σε αυτό το περιβόητο πάρκο που δεν του έβρισκα τίποτα! Σήμερα πέρασα ωραία η αλήθεια είναι.
Αλλά κατάλαβα πόσο μου λείπεις... Είσαι σε ένα Λύκειο στον Πειραιά. Στον Πειραιά γαμώτο μου. Και μία ελπίδα που είχα να σε δω, έφυγε. Και θέλω πραγματικά να σε δω. Να νιώσω ότι είσαι εδώ, ότι είσαι στα 10 μέτρα και μπορώ να σε πλησιάσω. Το έχω ανάγκη:| Αλλά δεν είσαι πουθενά. Αισθάνομαι ότι είμαι ερωτευμένη με ένα φάντασμα. Με κάποιον που ζει τη ζωή του και αγνοεί την ύπαρξή μου! Χαχα, μήπως είμαι εγώ το φάντασμα? Αλλά δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Κοιτάω τη φωτογραφία σου στο κινητό μου και νομίζω ότι είσαι εδώ. Υπάρχουν στιγμές που θέλω όσο τίποτα να με πάρεις αγκαλιά και να με κρατήσεις εκεί αλλά δεν γίνεται και αυτό με σκοτώνει;|
Ήμουν ήδη κάπως από τη στιγμή που είπες ότι μιλάς συνέχεια για εκείνον. Μερικές φορές με πειράζει, αλλά σήμερα ήθελα να μιλάς γι'αυτόν. Όταν μιλάς γι'αυτόν, ξεχνάω τον άλλον! Είσαι καλά όταν μιλάς γι'αυτόν! Και μ'αρέσει να σε βλέπω έτσι!;) Και ναι, έχει σημασία το ότι τον βλέπεις κάθε μέρα (έστω και αν είναι για ένα λεπτό)! Έχει σημασία να χαίρεσαι επειδή φοράτε το ίδιο χρώμα μπλούζα! Έχει σημασία να μπορείς να τον δεις όταν έχεις πληροφορική. Έχει σημασία να μπορείς να τον ψηφίσεις στο 15μελές! Έχει σημασία να κάνεις αυτά που δεν μπορώ να κάνω εγώ. Και θα είμαι εκεί να τον κυνηγάμε μαζί! Εξάλλου το ίδιο θα έκανες κι εσύ!;*
*Σε αγαπάω πολύ για να σε ξεχάσω τόσο εύκολα!<3
Αααχ ρε βλάκα! Ξέρεις...στο είπα αυτό γιατί εμένα δεν θα μου άρεσε. Σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου, και είμαι βυθισμένη στον "έρωτά" μού για εκείνον, και μου βγαίνει να σου μιλάω συνεχώς για αυτόν. Ξέρω ότι δεν είσαι υποχρεωμένη να σου λ'εω συνέχεια, ο Μ έκανε αυτό, και ο Μ μίλησε με την τάδε...αλλά αυτό μου βγαίνει! Εσένα εμπιστεύομαι, και μόνο σε εσένα τα λέω όλα αυτά. Όσο ανόητα και ανούσια είναι. Και ξέρω, ναι ξέρω, ότι ποτέ δεν θα σου φαίνοταν ανόητα και ανούσια. Γιατί με καταλαβαίνεις. Και γιατί είσαι και εσύ ερωτευμένη. Γιατί είσαι η καλύτερη κολλητή που θα μπορούσα ποτέ να έχω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρω ότι σου λείπει. Ξέρω ότι εγώ τον βλέπω κάθε μέρα. Με πονάει όμως. Πονάει το να τον βλέπεις απλά και ν μην μπορείς να του μιλήσεις. Απλά να τον βλέπεις. Εντάξει μου αρκεί, αλλά μέχρι...πότε; Μέχρι πότε θα κρύβομαι κάτω από αυτή την μη αναγνωρισημότητα; Μέχρι πότε θα αρκούμε στο να τον βλέπω; Απλά;
Δεν ξέρω τίποτα γι'αυτόν και το ξέρεις. Το μόνο που μπορώ να μάθω είναι ό,τι ανεβάσει στο fb! Εικονική πραγματικότητα το λένε αυτό! Ακούυύύς; Το ότι είμαστε φίλοι στο φεισμποκ, δεν αναιρεί το να είμαστε δύο ξένοι στην πραγματική ζωή. Όλα είναι στο μυαλό μου. ΟΛΑ! Και μπορούν να είναι και στο δικό σου μυαλό. Θυμάσαι τότε με τον Λ; ΈΦΥΓΕ, ΕΛΕΝΗ.ΕΦΥΓΕ.ΚΑΙ ΔΕΝ Θ ΑΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙ. Όσο και να πόνεσα, είναι απών. Και να ξέρεις, ότι πάντα μπορείς να ελπίζεις σε μία πόρτα ενός βιβλιοπωλείου! (Ξέρεις εσύ!)
Λοιπόν, χτες ήμουν σκατά και δεν απάντησα. Σήμερα όμως...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν σκέφτεσαι τον εαυτό σου, γιατί αν τον σκεφτόσουν δεν θα έγραφες όλα αυτά. Πιστεύεις ότι αν μπορούσα δεν θα μίλαγα κι εγώ γι'αυτόν? Δεν ξέρω μέχρι πότε, αλλά όταν πια δεν σου αρκεί αυτό, πορείς να το παίξεις τρελή και να του μιλήσεις. Να ρωτήσεις τι ώρα είναι π.χ.! "Ζεις" τη ζωή του όμως και είναι σαν να τον ξέρεις! Δεν νομίζω ότι μπορώ να ελπίζω σε πόρτα άλλου βιβλιοπωλείου εκτός από αυτό που εννοείς! (είναι το μόνο από αυτά που ξέρω που πουλάει spray!:ρ)
Εδώ δεν είπα Καλημέρα, τότε που ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Το τελευταίο με τον Βιβλιοπωλείο, το αφήνω έτσι...δεν το σχολιάζω!!(με το κατάλληλο ύφος να φανταστείς!)
ΑπάντησηΔιαγραφή