Πάλι εδώ! Ήθελα να γράψω καλημέρα, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι η ώρα είναι 3. Κοιμήθηκα 13 ώρες. Από πέρσυ είχα να το κάνω;ρ Δεν μπορώ να βάλω το ένα πόδι πάνω στο άλλο γιατί είμαι πιασμένη αλλά μπορώ να περπατήσω. Κάτι είναι κι αυτό! Όταν μπήκα pc μου είπες αν είχα διαβάσει τις αναρτήσεις σου. Δεν τις είχα διαβάσει, αλλά όταν τις διάβασα έμεινα. Και αυτομάτως μου ήρθε ένα θέμα για ανάρτηση. Τα ελαττώμματά μου. Και αυτό θα γράψω.
Δεν θα μιλήσω για εμφάνιση. Μόνο χαρακτήρα για σήμερα. Είμαι νευρικός άνθρωπος. Αν και τώρα τελευταία προσπαθώ να το ελαττώσω, νευριάζω εύκολα. Αν και δεν το δείχνω. Και αυτό είναι ακόμα χειρότερο. Δεν δείχνω εύκολα τα συναισθήματά μου. Ότι κι αν μου έχεις κάνει, εγώ εγώ δεν μπορώ να έρθω και να σε βρίσω. Αν το καταφέρεις, πρέπει να είναι πολύ χοντρό αυτό που έχεις κάνει. Επίσης δεν μπορώ να παρηγορήσω σωστά έναν άνθρωπο. Γιατί όταν μου λέει το πρόβλημά του, θέλω πραγματικά να βοηθήσω, αλλά δεν ξέρω τι να πω. Και ο άνθρωπος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι εγώ τον γράφω, ή δεν έχω καμία όρεξη να τον ακούσω, ή ότι μου φαίνονται ασήαντα όλα αυτά που μου λέει. Όταν βρίσκομαι με ανθρώπους που δεν ξέρω -από καθαρή αμηχανία- δεν ανοίγω ποτέ μια συζήτηση πρώτη. Και ακόμα κι αν πει κάποιος άλλος κάτι, πάλι δεν πρόκειται να πω τίποτα. Οπότε φαίνομαι πολύ βαρετή και μετά αναρωτιέμαι γιατί κανείς δεν εκτιμά τα προτερήματα του χαρακτήρα μου (ναι έχω κι απ' αυτά :ρ) Ε πως να τα εκτιμήσει αν δεν με γνωρίσει? Και πως θα με γνωρίσει αν εγώ είμαι μούγκα? Αναποφάσιστη. Γιατί μπορεί να λέω για σένα αλλά και εγώ δεν πάω πίσω. Γιατί όταν δεν μπορώ να αποφασίσω αν θα βάλω το πράσινο ή το κόκκινο μπλουζάκι, θα αποφασίσει κάποιος άλλος για μένα. Και μπορεί τώρα να μην έχουν τόσο πολλή σημασία οι αποφάσεις που παίρνω, αλλά κάποια στιμγή θα έχουν. Και δεν γίνεται τότε να αποφασίζει κάποιος άλλος για μένα. Α και το τελευταίο (από αυτά που πορώ να σκεφτώ) χαμηλή αυτοεκτίμηση. Γιατί αν εκτιμούσα λίγο παραπάνω τον εαυτό μου, δεν θα έγραφα όλα αυτά τώρα!;ρ
Δεν θα μιλήσω για εμφάνιση. Μόνο χαρακτήρα για σήμερα. Είμαι νευρικός άνθρωπος. Αν και τώρα τελευταία προσπαθώ να το ελαττώσω, νευριάζω εύκολα. Αν και δεν το δείχνω. Και αυτό είναι ακόμα χειρότερο. Δεν δείχνω εύκολα τα συναισθήματά μου. Ότι κι αν μου έχεις κάνει, εγώ εγώ δεν μπορώ να έρθω και να σε βρίσω. Αν το καταφέρεις, πρέπει να είναι πολύ χοντρό αυτό που έχεις κάνει. Επίσης δεν μπορώ να παρηγορήσω σωστά έναν άνθρωπο. Γιατί όταν μου λέει το πρόβλημά του, θέλω πραγματικά να βοηθήσω, αλλά δεν ξέρω τι να πω. Και ο άνθρωπος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι εγώ τον γράφω, ή δεν έχω καμία όρεξη να τον ακούσω, ή ότι μου φαίνονται ασήαντα όλα αυτά που μου λέει. Όταν βρίσκομαι με ανθρώπους που δεν ξέρω -από καθαρή αμηχανία- δεν ανοίγω ποτέ μια συζήτηση πρώτη. Και ακόμα κι αν πει κάποιος άλλος κάτι, πάλι δεν πρόκειται να πω τίποτα. Οπότε φαίνομαι πολύ βαρετή και μετά αναρωτιέμαι γιατί κανείς δεν εκτιμά τα προτερήματα του χαρακτήρα μου (ναι έχω κι απ' αυτά :ρ) Ε πως να τα εκτιμήσει αν δεν με γνωρίσει? Και πως θα με γνωρίσει αν εγώ είμαι μούγκα? Αναποφάσιστη. Γιατί μπορεί να λέω για σένα αλλά και εγώ δεν πάω πίσω. Γιατί όταν δεν μπορώ να αποφασίσω αν θα βάλω το πράσινο ή το κόκκινο μπλουζάκι, θα αποφασίσει κάποιος άλλος για μένα. Και μπορεί τώρα να μην έχουν τόσο πολλή σημασία οι αποφάσεις που παίρνω, αλλά κάποια στιμγή θα έχουν. Και δεν γίνεται τότε να αποφασίζει κάποιος άλλος για μένα. Α και το τελευταίο (από αυτά που πορώ να σκεφτώ) χαμηλή αυτοεκτίμηση. Γιατί αν εκτιμούσα λίγο παραπάνω τον εαυτό μου, δεν θα έγραφα όλα αυτά τώρα!;ρ
Μοιαζουμε τοσο πολυ εμεις οι δυο;0
ΑπάντησηΔιαγραφή'Όταν βρίσκομαι με ανθρώπους που δεν ξέρω -από καθαρή αμηχανία- δεν ανοίγω ποτέ μια συζήτηση πρώτη. Και ακόμα κι αν πει κάποιος άλλος κάτι, πάλι δεν πρόκειται να πω τίποτα.' Ετσι ακριβως ειμαι κι εγω;)
Χαχ, από μία πλευρά χαίρομαι κάπως που δεν είμαι η μόνη που το κάνει αυτό!:$
ΑπάντησηΔιαγραφή